Vaak klagen schoolleraren dat ze niet alleen belast zijn met pedagogisch werk zelf, maar ook met het opstellen van talrijke plannen, methodologische aanbevelingen, handleidingen, rapporten over de uitgevoerde activiteiten. Dit laatste lijkt meestal de moeilijkste taak voor leraren, omdat het de aanwezigheid veronderstelt van vaardigheden en capaciteiten die veel verder gaan dan de kennis van een bepaald onderwerp.
instructies:
Stap 1
Laten we eerst uitzoeken wat het rapport is. Een rapport is een document met gegevens over het verrichte werk: het beschrijft de problemen waarmee het onderwijzend personeel wordt geconfronteerd, het proces om deze op te lossen en natuurlijk de resultaten van het verrichte werk.
Stap 2
Er zijn twee soorten rapporten: de eerste is tussentijds, de tweede is definitief. Wat de tussentijdse rapporten betreft, deze bevatten de resultaten van individuele, in het plan aangegeven, fasen van het werk. Een tussentijds rapport moet in de eerste plaats algemene informatie bevatten over de school (onderwijsinstelling), de naam van het district (regio), de naam van de onderwijsinstelling, telefoon, adres, e-mail - alle nodige contactgegevens, evenals informatie over de wetenschappelijke en administratieve leiding …
Stap 3
De onmiddellijke inhoud van het rapport onthult het onderwerp van het werk, de doelen ervan, geeft de specifieke naam van de fase aan, namelijk, het onthult of dit of dat probleem zich in het stadium van ontwerp, uitvoering of veralgemening bevindt.
Stap 4
De auteurs van het rapport moeten ook de belangrijkste taken van alle fasen schetsen en een korte beschrijving geven van de resultaten van het verrichte werk. Vergeet niet dat het rapport normatieve juridische, educatieve en programmatische en (of) wetenschappelijke en methodologische documenten, methodologische handleidingen, artikelen en recensies moet vermelden.
Stap 5
Het tweede subtype van het rapport is het definitieve (eind)rapport, het voltooit de hele cyclus van experimenteel werk. De structuur van het eindrapport is misschien niet zo duidelijk als die van het tussentijdse rapport, en dit is vrij logisch, omdat het direct moet volgen uit het uitgevoerde werk, het is er dus direct van afhankelijk en niet van abstracte bestaande normen. Als een onderwijsexperiment in een onderwijsinstelling duidelijk was gepland en er echt werk werd verzet om het uit te voeren, dan zou het schrijven van een rapport niet moeilijk moeten zijn. Dit is een activiteit die een element van creativiteit bevat en vreugde brengt bij het realiseren van hoge werkresultaten.
Stap 6
Het probleem dat in het rapport wordt gesteld, moet volledig worden onthuld, maar tegelijkertijd mag informatie over de manieren om het op te lossen niet overbodig zijn. Het heeft geen zin om te proberen de omvang van het rapport te vergroten met behulp van synoniemen, homogene leden van de zin, herhalingen van dezelfde informatie. Het principe van redelijke toereikendheid, dat wordt gedefinieerd door niets meer dan een onderzoeksprobleem, is wat de basis moet vormen voor het schrijven van een rapport.
Stap 7
Er is een bepaald rekenkundig gemiddelde voor de omvang van het werk: 8-10 pagina's voor tussentijdse rapporten (standaard 14 lettertype met anderhalve regelafstand), voor eindrapporten kan de volume 100 pagina's bereiken.
Stap 8
De hoofdsecties van het rapport omvatten een titelpagina, een lijst met uitvoerende kunstenaars, een abstract, een samenvatting, basisbegrippen en definities, de nodige aanduidingen en een lijst met afkortingen. Verder volgt, zoals in elk literair werk, een driedelige structuur: inleiding, hoofdgedeelte, conclusie.
Stap 9
Aan het einde van het rapport moet er een lijst met referenties zijn en bij voorkeur bijlagen. Moderne rapporten bevatten, naast de genoemde items, vaak een presentatie.
