De moderne arbeidswetgeving stelt verschillende categorieën werknemers vast voor wie arbeidstijdverkorting is vastgelegd door de wet of een arbeidsovereenkomst. Deze categorieën omvatten: minderjarigen, vrouwen en personen met gezinsverantwoordelijkheden.
Onder minderjarige werknemers worden personen onder de 16 jaar en personen van 16 tot 18 jaar onderscheiden. De eerste groep werknemers mag maximaal 24 uur per week en maximaal 5 uur aaneengesloten werken. De tweede groep - niet meer dan 35 uur per week en 7 uur achter elkaar.
Als minderjarigen werkzaam zijn in het kader van onderwijsprogramma's (industriële praktijk), moeten de volgende arbeidstijdnormen voor hen in acht worden genomen: niet meer dan 12 uur per week voor personen onder de 16 jaar en niet meer dan 17,5 uur per week - voor personen van 16 tot 18 jaar.
Tegelijkertijd worden de productietarieven voor minderjarigen verlaagd en de beloning van dergelijke werknemers wordt gemaakt in verhouding tot hun werkuren, dat wil zeggen dat minderjarigen in vergelijking met andere werknemers een kleinere vergoeding ontvangen. De werkgever kan (maar is niet verplicht) hen echter bijbetalen op hun loon.
De arbeidstijd van een minderjarige werknemer wordt vastgelegd in documenten als een arbeidsovereenkomst, een werkrooster, interne arbeidsreglementen en wordt vastgelegd in een rapport, loonstroken, presentielijsten, enz.
Een andere categorie werknemers voor wie een speciaal arbeidsregime is ingesteld, zijn vrouwen die werken in plattelandsgebieden, regio's in het Verre Noorden, enz. Zij hebben in het algemeen een 36-urige werkweek. Een nog kortere werkweek kan echter worden vastgelegd in een collectieve overeenkomst, lokale regelgeving of arbeidsovereenkomsten.
Tegelijkertijd wordt het loon volledig uitbetaald aan vrouwelijke werknemers, en alles wat ze doen boven de vastgestelde verminderde werkuren wordt beschouwd als overwerk en wordt als volgt betaald: voor de eerste twee werkuren - in anderhalf bedrag, voor de volgende uren - in dubbele hoeveelheid. Een nog hogere vergoeding voor overwerk kan worden vastgesteld door lokale wetten en collectieve overeenkomsten.
In plaats van een geldelijke vergoeding kan de werknemer de werkgever vragen om extra rusttijd gelijk aan het gewerkte overwerk (vrije tijd).
De arbeidswet van de Russische Federatie identificeert zwangere vrouwen en personen met gezinsverantwoordelijkheden als een aparte categorie werknemers die speciale bescherming nodig hebben. Deze laatste omvatten de ouder (voogd, verzorger) van een kind jonger dan 14 jaar of een gehandicapt kind jonger dan 18 jaar, evenals een persoon die voor een ziek familielid zorgt, en de noodzaak van dergelijke zorg moet worden bevestigd door medische rapporten.
De duur van de arbeidstijd voor deze werknemers wordt in overleg met de werkgever vastgesteld en het werk wordt betaald naar gelang van het uitgevoerde werkvolume of naar evenredigheid van de gewerkte tijd.
