De bonus in de arbeidsovereenkomst kan op twee manieren worden voorgeschreven. De eerste betreft de vaststelling van criteria en bedragen van bonussen rechtstreeks in de tekst van het contract, en de tweede is om te verwijzen naar de interne rechtshandeling van de werkgever die de prikkels voor werknemers regelt.
Moderne organisaties geven onderscheidingen op verschillende manieren uit, en ze zijn niet allemaal legaal. Vaak zijn bonussen van de werkgever op geen enkele manier gereguleerd en geeft de manager naar eigen goeddunken financiële prikkels, zonder deze op enigerlei wijze in de rapportage weer te geven. In dit geval is de bonus geen integraal onderdeel van het salaris en kennen medewerkers geen duidelijke criteria voor bonussen en de resultaten waaronder ze een bonus kunnen verwachten. In een dergelijke situatie is het niet nodig om de bonus in de arbeidsovereenkomst voor te schrijven, aangezien de vermelding ervan veel vragen oproept. Als de bonus systematisch wordt toegekend en om deze te ontvangen, is het noodzakelijk om bepaalde indicatoren te bereiken, dan kunnen twee methoden worden gebruikt om deze betaling in de arbeidsovereenkomst vast te leggen.
Methode 1: verwijzing naar een nationale rechtshandeling
Deze methode komt het meest voor en wordt gebruikt in bedrijven met een groot aantal medewerkers en een ontwikkeld bonussysteem. In dit geval vermeldt de arbeidsovereenkomst eenvoudigweg de mogelijkheid dat een werknemer een bonus ontvangt, en wordt er ook verwezen naar een interne rechtshandeling die het bonussysteem regelt. Een dergelijke handeling is dus meestal een bepaling over beloning of een bepaling over bonussen. Het legt meestal de criteria vast voor het ontvangen van bonussen die voor alle werknemers of groepen werknemers gelden. De werkgever dient er rekening mee te houden dat de bonus in dit geval onderdeel wordt van het salaris dat zal moeten worden uitbetaald als de werknemers het aangegeven resultaat bij hun werkzaamheden leveren. Vertraging of niet-betaling van de bonus betekent in dit geval niet-betaling van het loon, waarvoor de verantwoordelijkheid is vastgesteld.
Methode 2: specifieke criteria voor bonussen in de tekst van het contract
Deze methode bestaat uit het voorschrijven van specifieke bedragen aan bonussen aan de werknemer, die kunnen worden vastgesteld in vaste bedragen of in aandelen op het salaris. Ook worden de criteria en voorwaarden voor het ontvangen van de bonus en andere parameters die nodig zijn voor de werkgever rechtstreeks in het contract vastgelegd. De toepassing van deze methode is typisch voor kleine bedrijven, individuele ondernemers, die geen aparte lokale bonuswet hebben. In grote organisaties wordt deze methode zelden gebruikt, de enige uitzondering is het vaststellen van speciale voorwaarden voor een bepaalde werknemer, die afwijken van de algemene bepalingen over bonussen die zijn vastgelegd in een interne wet.
