Wanneer een persoon wordt geconfronteerd met de verkoop of aankoop van een appartement, moet hij een idee hebben van de parameters en kenmerken ervan. Een van de belangrijkste parameters is het gebied van het appartement, en niet alleen het gebied, maar degene die gebruikelijk is en degene die als residentieel wordt beschouwd. Ze zullen nooit gelijk zijn en de totale oppervlakte is altijd groter dan de woonoppervlakte. Zelfs zonder een appartement te zien, kunt u door deze twee parameters al een eerste indruk maken. Daarom worden ze vaak aangegeven in de beschrijvingen van appartementen te koop.
Bepaling van de totale oppervlakte
Aangezien de parameter totale oppervlakte verwijst naar de belangrijkste kenmerken van een appartement, is de definitie ervan te vinden in het RF-LCD. Artikel 5 van artikel 15 zegt dat het bestaat uit de gebieden van alle delen van een aparte woonruimte - een appartement. Het omvat het gebied van kamers en het gebied van gebouwen met ondersteunende doeleinden, bijvoorbeeld opslagruimten en kleedkamers. Echter, de oppervlakte van de buitenste delen van deze kamer: terrassen, balkons en loggia's zijn volgens de LCD niet meegerekend in de totale oppervlakte.
De definitie van het concept van "leefruimte" in de woonwijk wordt niet gegeven, maar bij de berekening ervan, een dergelijk normatief document als "Instructies voor de boekhouding van de woningvoorraad in de Russische Federatie", goedgekeurd in opdracht van het ministerie van Zemstroy nr. 37 van 04.08.1998 wordt gebruikt. Volgens deze instructie zijn de totale oppervlakten van loggia's, balkons en terrassen inbegrepen, maar met afnemende coëfficiënten, voor loggia's is dit 0,5, voor balkons en terrassen - 0, 3. Sinds 2005 is de Instructie in lijn gebracht met het LCD en worden deze ruimtes niet gebruikt om de totale oppervlakte te verantwoorden. Veranda's en onverwarmde bergingen zijn op ware grootte in de totale oppervlakte opgenomen. De Instructie definieert de woonruimte als de som van alle woonruimtes in het appartement.
Totaal en woonoppervlakte van het appartement
Bij het berekenen van de totale oppervlakte wordt dus rekening gehouden met alle gebouwen in een appartement: kamers, toiletten, badkamers, gangen en doorgangen, keuken, vestibules, ingebouwde kasten, koelcellen en een trap tussen de verdiepingen als de appartementen twee- niveau. Hiervan wordt alleen de oppervlakte van de kamers als woonruimte in aanmerking genomen.
De kwantitatieve kenmerken van de woonruimte worden nergens gebruikt; de totale oppervlakte van het appartement wordt gebruikt voor berekeningen voor huisvesting en gemeentelijke diensten. Maar dit concept komt ook wel eens voor in contracten voor participatie in deelbouw. Daarin is de beschrijving van het door de aandeelhouder gekochte appartement gebaseerd op de gegevens van de projectdocumentatie. Deze contracten bepalen ook welke oppervlakte, totaal of residentieel, als basis wordt genomen voor de berekening van de kosten van een appartement. Als de berekening gebaseerd is op woonruimte, verhoogt dit de kosten per vierkante meter, daarom gebruiken ontwikkelaars vaker de totale oppervlakte om de kosten te bepalen om aandeelhouders aan te trekken. Maar met een groot beeldmateriaal van bijkeukens kan de aandeelhouder uiteindelijk meer geld betalen voor het appartement. Als u een appartement gaat kopen op de voorwaarden van aandelenparticipatie, let dan op deze nuance om de optie te kiezen die voor u het meest winstgevend is.
