Het principe van contractvrijheid betekent onder meer ook vrijheid bij het bepalen van de voorwaarden ervan (als die niet duidelijk zijn vastgelegd in een normatieve handeling). Vaak kunnen de deelnemers aan de burgerlijke omzet echter niet direct de voorwaarden bepalen die aan hun belangen voldoen, daarom is er in de praktijk een procedure geweest om meningsverschillen te registreren bij het sluiten van een overeenkomst.
instructies:
Stap 1
Wettelijk gezien is het proces van het oplossen van meningsverschillen bij het sluiten van een overeenkomst alleen voorzien voor overheidsopdrachten (artikel 445 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie, deel 1), dat wil zeggen, wanneer de partij die het aanbod heeft verzonden - het voorstel om een overeenkomst te sluiten is verplicht dit te doen met iedereen die bereid is het te accepteren (bijvoorbeeld nutsbedrijven, medische instellingen, enz.). In de praktijk wordt de beslechting van meningsverschillen bij het sluiten van een overeenkomst geformaliseerd door een protocol van meningsverschillen bij het ontwerp ervan. Dit document is opgesteld door de partij die het niet eens is met de voorgestelde voorwaarden.
Stap 2
Het protocol bestaat meestal uit verschillende delen:
- het inleidende gedeelte, dat de naam van de partijen bij de toekomstige rechtsverhouding aangeeft, de details van het contract, over de voorwaarden waarover meningsverschillen bestaan;
- de belangrijkste. Hier wordt de essentie van het meningsverschil direct vermeld. De tekst kan worden opgesteld in de vorm van een tabel, in een van de delen waarvan de "revisie van kant A" wordt vermeld, en in de andere - "de herziening van kant B". Varianten van de controversiële termen kunnen in verschillende paragrafen worden vermeld. Het protocol geeft elke clausule van de overeenkomst weer, waarin de voorwaarden voor afwikkeling zijn opgenomen, in twee versies: voorgesteld en gewenst;
- het laatste deel bevat informatie over de versie waarin de tekst van de overeenkomst is vastgesteld; dat dit protocol van meningsverschillen integraal deel uitmaakt van het contract, zonder welke het geen rechtskracht heeft; evenals de voorwaarden van inwerkingtreding van het protocol, die moeten samenvallen met de voorwaarden van het verdrag.
Stap 3
Het protocol wordt ondertekend door de verzender (een bevoegde persoon, voorzien van zegels en met vermelding van de gegevens van de organisatie, individuele ondernemer of informatie over een persoon). Het protocol van onenigheid wordt in tweevoud verzonden, waarvan er één eventueel door een ondertekende wederpartij wordt geretourneerd.
Stap 4
De partij die het protocol van onenigheid heeft ontvangen, overweegt en stuurt in overeenstemming met de inhoud een ondertekend exemplaar van het protocol terug. De termijn voor behandeling van het protocol van meningsverschillen is alleen bij wet vastgelegd voor overheidsopdrachten (30 dagen vanaf de datum van ontvangst). Bij het aangaan van andere contracten is het raadzaam om in de begeleidende brief de gewenste periode aan te geven. Na het verstrijken van deze termijn, als de ondertekende versie niet is ontvangen, wordt het protocol als afgewezen beschouwd of, integendeel, geaccepteerd in de bewoordingen van de partij die het heeft verzonden (dit moet ook in de begeleidende brief worden vermeld).
Stap 5
In geval van onenigheid met de voorwaarden vermeld in het protocol van meningsverschillen, is het mogelijk om het protocol voor de beslechting van meningsverschillen op te sturen, waarin de tekst van het protocol van meningsverschillen wordt bewerkt, en niet het verdrag zelf.
Stap 6
Als het protocol van meningsverschillen niet is ondertekend (en het protocol voor het oplossen van meningsverschillen), wordt aangenomen dat de partijen geen overeenstemming hebben bereikt over de voorwaarden van het contract en dit laatste niet kan worden gesloten. In dit geval kan de kwestie van het oplossen van meningsverschillen (en als we het over overheidsopdrachten hebben, dat moet) worden voorgelegd aan de rechtbank.
