Het creëren van een situatie die hopeloos is geworden voor het slachtoffer - dit is ongeveer hoe het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie artikel 110 "Rijden tot zelfmoord" interpreteert.
Artikel 110 van het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie
Rijden tot zelfmoord behoort tot de categorie misdrijven van gemiddelde ernst. De straf varieert van drie tot vijf jaar gevangenisstraf. Een persoon die de leeftijd van 16 jaar heeft bereikt, kan schuldig worden bevonden, op voorwaarde dat hij verantwoordelijk is.
Bedreiging, mishandeling en/of voortdurende vernedering van de menselijke waardigheid worden beschouwd als wettelijke gronden om een persoon tot zelfmoord of een poging daartoe aan te zetten. Het aanzetten tot zelfmoord kan dus zowel opzettelijk als onbewust door het onderwerp worden uitgevoerd. In ieder geval moet de aanwezigheid van een oorzakelijke factor worden overwogen en bevestigd. Het is nogal moeilijk om te bewijzen dat bepaalde acties van het onderwerp hebben geleid tot de zelfmoord van een andere persoon. Maar aangezien dergelijke gevallen in de criminele praktijk van tijd tot tijd voorkomen, is dit mogelijk.
Het hoofddoel van het onderzoek is het gedrag van de verdachte en de indirecte of directe bedreiging die door hem wordt gevormd, waaronder het aanzetten tot zelfmoord door nalatigheid. Het handelen van de verdachte wordt in de regel gekenmerkt door standvastigheid en regelmaat. Zelfs als het proces van het rijden tot zelfmoord opzettelijk werd uitgevoerd, is er geen feit van moord. Artikel 110 van het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie verschilt daarin dat de gevolgen van het gepleegde misdrijf voortvloeien uit de acties van het slachtoffer zelf. De proefpersoon maakt zich alleen schuldig aan de druk, die de reden werd voor de proefpersoon om zich van het leven te beroven.
Methoden om een misdaad te plegen
Het is mogelijk om tot zelfmoord te komen, zowel door actie als door niets te doen. De actiegroep omvat bedreigingen, misbruik en vernedering van de menselijke waardigheid. Inactiviteit wordt uitgedrukt in duidelijke onverschilligheid voor de acties van het slachtoffer, bijvoorbeeld, weigering van voedsel en water blijft "onopgemerkt".
Gevaren. Hierbij speelt niet de dreiging zelf een rol, maar de subjectieve perceptie ervan door de slachtoffers als een gevaar. Vanwege leeftijd, mentale en sociale statuskenmerken wordt een situatie die voor de een normaal is, door de ander als kritiek ervaren. Het betreft zowel serieuze bedreigingen als niet zozeer - het constant in stand houden van een persoon in spanning gaat gepaard met het creëren van een illusie van hopeloosheid in hem.
Wrede behandeling. Een concept dat een objectieve beoordeling behoeft. Mishandeling verwijst naar handelingen die leiden tot het toebrengen van lichamelijk en/of geestelijk lijden aan het slachtoffer. De belangrijkste indicatoren voor beoordeling zijn de mate van grofheid en meedogenloosheid.
Systematische vernedering van de menselijke waardigheid. Dit gaat niet over aanranding. Vernedering kan worden uitgedrukt door laster met betrekking tot het slachtoffer, zijn voortdurende intimidatie of spot, herhaalde beledigingen, oneerlijke kritiek, enz. Elementaire tuinroddels kunnen iemand van een dak laten springen.
