De reclametekst moet zijn als de kreet van de heraut op het oude plein - kort en luid. Hoe langer de tekst, hoe groter het advertentiebudget en hoe minder effectief de advertentie.
De copywriter werkt met het duurste woord, de reclametekst tolereert geen fijne literatuur, poëzie, filosofie, woordenstroom. Beknoptheid en nauwkeurigheid van slaan - dit is de hoofdtaak van een copywriter in de logica van de presentatie. Al het overbodige wordt afgesneden!
Het belangrijkste verschil tussen de taal van reclame is dat deze wordt gesproken met een specifieke consument en duizenden verschillende mensen tegelijkertijd aanspreekt. Al deze mensen hebben verschillende opleidingsniveaus, verschillende (soms tegengestelde psychotypes, temperament, magazijn van het zenuwstelsel. Daarom moet reclame gemiddeld zijn en het grootste aantal deelnemers bestrijken. De beste reclameprojecten vormen een mode voor een bepaald product, merk, en mode, volgens apt Volgens de definitie van V. Nabokov is er een 'triomf van middelmatigheid'. Een modieuze verkooptrend is altijd de middelste, precieze manipulatie door de meerderheid.
De tonaliteit van de reclametaal moet vertrouwen wekken, de stijl moet dicht bij de gesproken taal zijn (per type doelgroep). Met een minimum aan technieken verschillende stijlen kunnen combineren in één advertentietekst is een grote kunst. Tegelijkertijd hebben alle pogingen om "van zichzelf te worden in het bord", flirten met de consument door het gebruik van slanguitdrukkingen, vulgarismen in 99% van de gevallen het tegenovergestelde effect. Tegenwoordig zondigt de Russische reclame met deze techniek en probeert het publiek te shockeren met goedkope trucs.
U kunt dus bijvoorbeeld een advertentie citeren voor een bekende hypermarkt van huishoudelijke apparaten, waar een stofzuiger op een billboard werd geplaatst, de technische kenmerken, een kortingsprijs, een merk van een hypermarkt en een enorme vulgaire slogan: " Zuigen voor een cent!" Ook aanstaande copywriters adverteerden met een nieuwe cottage-gemeenschap in de buurt van Moskou, waar een minimum aan informatie over het object zelf vergezeld ging van een absurde ondertitel: "Een pijnboom als cadeau!"
De toon van de reclametaal is de vertrouwelijke toon van het gesprek tussen de verkoper en de koper, waarin sprake is van inhoud, respect voor de potentiële klant, waarbij het maximum aan feiten in een klein aantal woorden wordt vermeld. Het mag geen goedkope vulgariteiten, clichés, hoogdravendheid, opschepperij, ongepaste toespelingen, slangclichés, superlatieven bevatten. Het aantrekken van een klant met een pakkende kop die niets te maken heeft met het aangeboden product, het gebruik van schokkende eufemismen en soms zelfs verborgen godslastering, is het toppunt van domheid in advertenties.
Ogilvy schreef: "Voor de koper is allereerst alle informatie over het product belangrijk, en om te denken dat een paar lege bijvoeglijke naamwoorden en een flitsende slogan hem zullen overtuigen om iets te kopen, is een belediging voor die koper zelf." Het is ook beledigend om aan de meerderheid te denken, aangezien het een onbeschaafde, ongemanierde, zinloze menigte is.
