De bron van het recht in de rechtswetenschap wordt opgevat als de uiterlijke vorm van de uitdrukking van het recht. Simpel gezegd, de bron is waar de wettelijke regeling in staat.
Er zijn verschillende soorten rechtsbronnen, maar de meest voorkomende zijn:
1) Juridische gewoonte is een gevestigde gedragsregel, die door lange herhaling al een gewoonte is geworden en vervolgens door de staat is vastgelegd.
2) Juridisch precedent is een beslissing in een zaak die door een rechtbank in een specifieke zaak is genomen en die later als optionele rechtsbron wordt gebruikt bij het oplossen van nieuwe geschillen door andere rechtbanken.
3) Een contract is niets meer dan een overeenkomst tussen verschillende partijen, die in zijn inhoud de rechtsstaat omvat.
4) Een normatieve handeling is de meest voorkomende rechtsbron, namelijk een document van de gevestigde officiële vorm, aangenomen door een staatsorgaan dat binnen haar bevoegdheid valt en dat de rechtsnormen bevat.
5) Juridische doctrine - een reeks van verschillende juridische theorieën, conceptuele bepalingen en ideeën die de juridische ontwikkeling van de staat leiden.
6) Religieuze dogma's - ze zijn kenmerkend voor landen met religieuze wetgeving.
Voor de landen van het continentale rechtssysteem fungeert alleen de normatieve handeling als gezaghebbende bron, die gewoonte, verdrag en doctrine verzamelt. Wat betreft het precedent, het is geen volwaardige rechtsbron, maar de beslissingen van het plenum, die de praktijk in vergelijkbare categorieën van gevallen combineren, verwijzen sommige geleerden nog steeds naar het precedent.
