Onroerend goed als sociale categorie heeft een aanzienlijke invloed op de ontwikkeling van de samenleving, omdat het er een integraal onderdeel van is. Daarbij zijn twee belangrijke punten te onderscheiden: eigendom als kenmerk van de menselijke cultuur en sociale verhoudingen.
Eigendom als eigenschap van de menselijke cultuur
Het land, als woonplaats van een sociale groep, en alles wat erop staat, is in feite eigendom. Alles wat mensen in leven houdt en alles wat ze waarderen, wordt eigendom dat overal aanwezig is. Dit betekent dat het vanaf de geboorte immanent inherent is aan de menselijke persoonlijkheid. Deskundigen hebben ontdekt dat jonge kinderen wanhopige eigenaren zijn die, als ze opgroeien, hun eigendommen met anderen delen, voornamelijk omdat ze dat geleerd hebben.
De menselijke samenleving houdt zich bezig met productie en bezit land voornamelijk om het te verkopen of er inkomsten uit te ontvangen. In dit opzicht is eigendom als sociale categorie nauw verweven met de economische categorie, daarom kan de definitie daarop worden toegepast - het sociaal-economische deel van het leven. Natuurlijk kan de productie niet onbeperkt zijn, omdat ze wordt beperkt door natuurlijke hulpbronnen, en daarom is ze soms niet in staat om aan de voortdurend groeiende behoeften van de samenleving te voldoen. In dit opzicht kan eigendom als object van productie en winning worden beschouwd als een permanent onderdeel van de samenleving.
Sociale relaties
Het is duidelijk dat sociale eigendomsverhoudingen zich gedurende vele eeuwen hebben ontwikkeld en nu voor iedereen verschijnen in de vorm die, naar de mening van sommigen, de meest winstgevende is, omdat het je in staat stelt om de maximale winst uit productie te halen. Door sociale relaties te analyseren, kwamen economen tot een interessante conclusie, die gebaseerd is op het begrip van de categorie eigendom als een van de eersten die helpt bij het heroverwegen van het leven. Het is natuurlijk nauwelijks mogelijk om zo'n begrip volledig positief te karakteriseren.
Opgemerkt moet worden dat sociale eigendomsverhoudingen alleen subjectief arbitrair kunnen worden beschouwd in relatie tot economische activiteit. Dit type relatie is echter meer uitgesproken op het gebied van ruil en distributie, omdat in dit geval de voordelen van hand tot hand gaan.
Bij het karakteriseren van eigendom als een belangrijk onderdeel van sociale relaties, is het belangrijk te begrijpen dat eigendom in verschillende verschijningsvormen kan functioneren, zowel buiten de productie als in de productie. In alle gevallen manifesteert het zich niet alleen in sociale kwaliteit, maar ook in economische kwaliteit, die niet volledig van elkaar kan worden geïsoleerd en tegelijkertijd met elkaar kan worden geïdentificeerd.
