Vingerafdrukken (van de Griekse woorden δάκτυλος - vinger en σκοπέω - kijken, observeren) is een manier om een persoon te identificeren aan de hand van de afdrukken van zijn vingers, handpalmen of handen. Het papillaire patroon van de huid van de handen is uniek. Deze patronen zijn uniek voor elke persoon. Het is deze functie die ten grondslag ligt aan persoonlijkheidsidentificatie.
De geschiedenis van de opkomst van de vingerafdrukmethode
Algemeen wordt aangenomen dat de oorsprong van datacoscopie in de bertillonage ligt. Dit is de naam van de methodiek voor het opsporen van de dader. Het werd gebouwd door Bertillon in 1892. De griffier van het Bureau voor Forensische Identificatie, Alphonse Bartillon, bewees dat voor een combinatie van 14 meeteenheden (hoogte, lengte van het bovenlichaam, omtrek en lengte van het hoofd, lengte van voeten, handen, vingers en oren, enz.), een volwassene heeft een kans op toeval volgens de waarschijnlijkheidstheorie is gelijk aan 1: 286 435 456. Daarom zal een zorgvuldige meting van elke crimineel en het invoeren van de gegevens in de kaartindex helpen om zijn identiteit onmiskenbaar vast te stellen.
Vingerafdrukken verschenen aan het einde van de 19e eeuw. De Engelsman William Herschel kon toen bewijzen dat de vingerafdrukken van een persoon gedurende het hele leven onveranderd blijven. Bovendien blijven ze na zijn dood hetzelfde. Achter hem bewees een andere Brit - antropoloog Francis Galton, met behulp van de wiskundige waarschijnlijkheidstheorie dat de kans op een herhaling van een papillair patroon nul is. Al in 1903 werd de vingerafdruk van de plaats delict genomen als bewijs.
Na 4 jaar was vingerafdrukken onder de knie in Rusland. Eerst om zwervers in de gaten te houden. En een jaar later - recidiverende criminelen. In 1999 werd volgens de federale wet van 25 juli 1998 nr. 128-FZ "Over de registratie van vingerafdrukken door de staat in de Russische Federatie" het scala aan onderwerpen die onderworpen zijn aan vingerafdrukken uitgebreid. Met behulp van vingerafdrukken is het nu mogelijk om vast te stellen wie het slachtoffer is geworden van een crimineel, vliegtuig- of auto-ongeluk.
Om vingerafdrukken te nemen van een levend persoon, moet u een afdruk van de handpalm en monsters van zijn vingerafdrukken krijgen. Hier is een bepaalde procedure voor.
Hoe maak je een vingerafdruk
- was uw handen met warm water en droog ze grondig af;
- rol op schoon glas of een vel papier van 10x15 cm een dun laagje drukinkt uit;
- met een speciale roller wordt verf aangebracht op vingers en handpalmen;
De blanco dactcard moet rechts van het bord liggen. Vouw het vooraf dubbel. Leg langs de gevouwen bovenste vouwlijn op de rand van de tafel. Rechts staat de persoon die de procedure uitvoert.
Vingerafdrukken begint vanaf de linkerhand. Om dit te doen, moet je om de beurt alle vingers uitstrekken. De eerste vingerafdruk wordt van de duim genomen. De rest moet tot een vuist worden verzameld. Vingerafdrukken worden gedaan met slechts drie vingers van de linkerhand. Het is groot, index, medium. Een ervan wordt zo dicht mogelijk bij de handpalm genomen. De bovenste falanx van dezelfde vinger wordt met dezelfde vinger van de rechterhand genomen. De vinger wordt als het ware van links naar rechts over het bord gerold. De zijkant van de nagelkootje moet de rand van de plaat raken.
Het belangrijkste is dat de afdrukken duidelijk en compleet zijn. Ze staan in strikte volgorde op de kaart. Controleprints moeten onderaan de dactkaart worden aangebracht. Dit zijn de afdrukken van vier vingers van beide handen en afzonderlijk de duim. Het is belangrijk dat de controleafdrukken duidelijk het uiterlijk van het papillaire patroon van twee vingerkootjes van de vingers laten zien: middelste en belangrijkste. Op de achterkant van de plano zijn afdrukken gemaakt van twee handpalmen. De verf kan dan worden afgewassen. Dit kunt u het beste doen met een oplosmiddel. Maar poeder of waszeep zal ook werken.
De volledige gegevens van de persoon, de geboortedatum en de geboorteplaats worden noodzakelijkerwijs op de dactkaart vastgelegd. De tijd en gegevens van de persoon die de afdrukken heeft gemaakt, zijn ook gestempeld. Het is wenselijk dat de huid van de handen schoon is tijdens de procedure. Als er open wonden of huidlaesies zijn, kunt u de procedure het beste uitstellen.
Het kan voorkomen dat de vingerafdruk een hand of vingers mist. Vervolgens wordt op de juiste plaats een markering op de kaart gezet. Het jaar van verlies van de ledemaat of delen ervan wordt aangegeven.
