U kunt de talrijke codes begrijpen door het hele systeem van nationale wetgeving en de plaats van gecodificeerde wetten in dit systeem te bestuderen, evenals hun interne structuur. De meeste codes zijn gebaseerd op hetzelfde principe, wat hun studie aanzienlijk vereenvoudigt.
Studenten van juridische specialiteiten, evenals gewone burgers, vinden het moeilijk om het systeem van codes te begrijpen dat de overgrote meerderheid van de juridische relaties in het land regelt. Er moet rekening worden gehouden met het feit dat codes in het systeem van nationale wetgeving worden gelijkgesteld aan gewone federale wetten.
Dit betekent dat de bepalingen van elke gecodificeerde akte volledig in overeenstemming moeten zijn met de grondwettelijke normen, artikelen van federale grondwettelijke wetten. Vanuit wetgevend oogpunt is het creëren van een nieuwe code zinvol in het geval dat in een bepaald gebied van juridische relaties een dergelijke reeks normatief materiaal zich ophoopt, dat moeilijk te bestuderen wordt, zonder systematisering.
Indeling van codes naar sferen van rechtsbetrekkingen
Hiërarchisch zijn de codes onderling gelijk, wat heel eerlijk is, gezien de focus van elk van hen op de regulering van een specifiek gebied van rechtsbetrekkingen. Het belastingwetboek van de Russische Federatie regelt dus relaties met betrekking tot de berekening, betaling van belastingen, vergoedingen, en het wetboek van strafrecht bepaalt de gronden, voorwaarden voor strafrechtelijke aansprakelijkheid, specifieke elementen van misdaden waarvoor deze aansprakelijkheid plaatsvindt.
In sommige gevallen overlappen de bepalingen van verschillende codes elkaar, vullen ze elkaar aan, wat de noodzaak schept voor een formulering van hun artikelen die tegenstrijdigheden uitsluit. Zo zijn het Familiewetboek en het Landwetboek sterk verbonden met het burgerlijk recht, dat een aantal gronden voor de relevante rechtsbetrekking vastlegt.
Hoe de structuur van de codes te begrijpen?
In elke code moeten algemene en specifieke bepalingen worden benadrukt. Soms worden de structurele delen van een gecodificeerde akte direct algemene en speciale delen genoemd, wat de oriëntatie in de normen vereenvoudigt. In het algemeen deel worden meestal de belangrijkste bepalingen van een specifieke juridische sector vastgelegd, die van beslissend belang zijn voor de rest van het normatieve materiaal. In een speciaal deel worden specifieke bepalingen uiteengezet die in verschillende rechtssituaties van toepassing zijn.
Het algemene deel van het nationale wetboek van strafrecht definieert dus de basisconcepten, stelt u in staat de gronden, voorwaarden voor strafrechtelijke aansprakelijkheid, de principes van het vormen van het corpus delicti van elk misdrijf en veroordeling te begrijpen. Het speciale deel van deze wet bevat beschrijvingen van misdaden in verschillende sferen van het openbare leven, geeft mogelijkheden voor bestraffing voor het plegen ervan.
