Een werknemer heeft te allen tijde het recht om een ontslagbrief in te dienen, maar de werkgever is niet verplicht hem onmiddellijk te ontslaan: volgens de wet mag hij twee weken "vrij werken". Er zijn echter gevallen waarin het mogelijk is om de definitieve berekening en het werkboek zelfs vóór het verstrijken van deze periode te ontvangen.
Twee weken (meer bepaald 14 kalenderdagen, waarvan het aftellen begint op de dag volgend op de dag van indiening van de aanvraag) is de periode waarin de vertrekkende werknemer “de zaken overdraagt” en zijn superieuren op zoek zijn naar een nieuwe kandidaat voor zijn positie. Tegelijkertijd is het geen verplichting, maar het recht van de manager om een werkperiode in te stellen. En als hij klaar is om een werknemer te ontmoeten die de werkplek zo snel mogelijk wil verlaten, kan de deadline worden vastgesteld in overleg tussen de partijen, tot aan de berekening op de dag van indiening van de aanvraag. Dit is echter niet altijd het geval. Tegelijkertijd kan het management, dat een werknemer op de werkplek wil vasthouden, proberen een arbeidsverbod op te leggen, zelfs aan die mensen die volgens de wet het recht hebben om onmiddellijk - of binnen enkele dagen - te worden ontslagen.
Wanneer de arbeidsduur niet langer kan zijn dan drie dagen
Werk van twee weken kan alleen vereist zijn voor die werknemers die permanent in de organisatie werken en is niet van toepassing op:
- aan degenen die worden aangenomen voor seizoensarbeid (die officieel in de arbeidsovereenkomst moeten worden vastgelegd);
- aan tijdelijk ingehuurde werknemers (maximaal twee maanden);
- aan werknemers op proef.
In al deze gevallen mag de periode van verplichte arbeid niet langer zijn dan drie dagen, en niet werkdagen, maar kalenderdagen. Dat wil zeggen dat bij een vijfdaagse werkweek een persoon die op vrijdag een ontslagbrief heeft ingediend, alleen op maandag hoeft te werken. Hetzelfde geldt voor ploegendienst - weekenden worden binnen drie dagen "geteld".
Wanneer een werkgever verplicht is een werknemer zonder werk te laten gaan
Gevallen waarin de bazen niet mogen aandringen op werk van twee weken, staan vermeld in artikel 80 van de arbeidswet van de Russische Federatie (deel drie). In gevallen waarin het ontslag het gevolg is van het niet kunnen verder werken, moet de opdracht worden ondertekend op de door het ontslag zelf bepaalde dag. De Arbeidswet stelt expliciet dat dit geldt voor situaties waarin ontslag gepaard gaat met:
- met toelating tot een onderwijsinstelling (voor voltijds onderwijs);
- met de overplaatsing van de echtgenoot of echtgenote van de werknemer om in een andere plaats of in het buitenland te werken (in de regel hebben we het over het leger, en in dit geval dient een kopie van de overplaatsingsopdracht als bewijsstuk).
Ook noemt de TC "andere gevallen", maar hun exacte lijst wordt niet gegeven. Volgens advocaten is de noodzaak om familieleden te verzorgen bij ernstige ziekte of verslechtering van de eigen gezondheid zeker een goede reden. Maar het feit alleen al het hebben van kinderen onder de 14 jaar wordt niet beschouwd als een reden voor een noodbeëindiging van arbeidsrelaties - de moeder heeft het recht om een volledige arbeidsduur te benoemen. Hetzelfde geldt voor een reguliere verhuizing - als je op eigen initiatief besluit om naar een andere stad te verhuizen, dan kunnen de bazen je halverwege tegemoet komen, maar ze zijn niet verplicht dit te doen.
Een andere situatie waarin een werknemer het recht heeft om ontslag op staande voet te vorderen, is een schending door de werkgever van de arbeidswetgeving, de voorwaarden van de arbeidsovereenkomst met deze betreffende werknemer en andere schendingen van de "spelregels".
Kenmerken van ontslag van gepensioneerden
De lijst met "indicaties" voor ontslag op de dag van indiening van de aanvraag bevat de pensioenleeftijd. Een werknemer die deze mijlpaal heeft overschreden, heeft het volste recht om de werkplek "uit eigen vrije wil in verband met pensionering" te verlaten op elk moment dat hem uitkomt.
We merken echter op dat het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd slechts één keer een reden kan zijn om onmiddellijk uit het werk te gaan. Vindt de gepensioneerde vervolgens een nieuwe baan, dan stopt hij algemeen.
Wat te doen als er geen officiële redenen zijn om de termijn te verkorten?
Als er geen wettelijke basis is voor de onmiddellijke uitgifte van een werkboek, en de werknemer gaat ervan uit dat de directie hem niet halverwege tegemoet komt? In dit geval kunt u proberen uw aanwezigheid op de werkplek in ieder geval te minimaliseren.
Merk op dat 14 dagen voor het ontslag niet betekent dat de werknemer gedurende deze tijd moet "trainen" - de periode wordt berekend in kalenderdagen en is niet afhankelijk van hoeveel tijd op de werkplek wordt doorgebracht. En het is absoluut legaal:
- toepassen op de vooravond van de mei- of nieuwjaarsvakantie, zodat een stevig deel van de periode van twee weken in het weekend valt;
- vakantie nemen (regulier of administratief) en twee weken voor het einde een ontslagbrief schrijven;
- als er gezondheidsproblemen zijn - neem ziekteverlof, waarvan de tijd ook op tijd wordt "bijgeschreven".
Dit zal de timing van de eindafrekening met de werkgever niet versnellen, maar het zal de noodzaak elimineren om uren aan het bureau te zitten en te communiceren met collega's en "bijna voormalige" bazen.
