Over de grond van het geschil neemt elk van de rechtbanken zijn eigen beslissing. Het moet worden ontworpen in de vorm van verschillende blokken die hun eigen doel hebben. Als men de structuur van de beslissing kent, kan men deze correct toepassen in de praktijk of een geverifieerde rechtspositie opbouwen in de fase van beroep.
Wat is een oordeel?
Een rechterlijke beslissing moet worden opgevat als een proceshandeling, die de wil van de rechter ten aanzien van het onderwerp van het geschil bevat. Afhankelijk van de jurisdictie van de rechtbank en instantie wordt onderscheid gemaakt in de vorm van een beschikking, een beschikking of een vonnis. De beslissing van de rechtbank kan niet alleen betrekking hebben op het bekrachtigen door de aansprakelijke partij ten gunste van de eiser van enige actie, maar ook op het ontstaan van nieuwe rechten en verplichtingen. Zo wordt op basis van een rechterlijke uitspraak de eigendom van een bepaald onroerend goed erkend.
Vanaf het moment dat de rechterlijke beslissing rechtsgeldig wordt, wordt deze bindend voor het hele grondgebied van het land.
Waaruit bestaat de rechterlijke uitspraak?
In de regel is een rechterlijke beslissing verdeeld in 4 semantische delen. Het staatsembleem wordt helemaal bovenaan het besluit geplaatst. Dit wordt gevolgd door de titel van het document. Daarna worden de naam van de rechtbank, de datum en plaats van de beslissing en het nummer van de zaak vermeld.
Verder in de tekst dient een inleidend deel van de beslissing te staan, dat informatie bevat over de samenstelling van de rechtbank en andere personen die aan de zaak deelnemen, evenals informatie over het onderwerp van het geschil.
Daarna volgt het inleidende deel van het besluit, waarin de inhoud van de vorderingen en bezwaren van de opposant wordt beschreven. Indien de eiser in de loop van de behandeling van de zaak op de een of andere manier zijn vorderingen heeft gewijzigd, komt deze omstandigheid ook tot uiting in de inleiding.
Het grootste deel van de rechterlijke beslissing valt op het motiveringsgedeelte. Het bevat de rechtspositie van de rechtbank ten aanzien van de gestelde vorderingen. Het wordt gevormd zowel op basis van wettelijke normen als rekening houdend met verklaringen en ander bewijsmateriaal dat door de partijen tijdens de behandeling van de zaak is verstrekt.
Het laatste deel van de rechterlijke beslissing is het dictum. Het bevat een duidelijk oordeel van de rechtbank over de essentie van het geschil. De rechtbank heeft dus het recht om de vordering geheel of gedeeltelijk te voldoen, evenals om te weigeren aan de gestelde eisen te voldoen. Daarnaast beslist de rechtbank in het dictum over de verdeling van de gerechtskosten tussen de partijen. Aan het einde van het dictum van de beslissing moeten de procedure en de voorwaarden voor het beroep worden vermeld.
De beslissing van de rechtbank moet worden ondertekend door de rechter en de secretaris van de terechtzitting en verzegeld. Ook wordt, indien nodig, in het besluit aangegeven wanneer het volledige tekst- of motiveringsgedeelte is gemaakt. Deze data zijn van belang bij het bepalen van de juiste termijn voor een volgend beroep tegen de beslissing.
