Het concept van voogdij in de Russische wetgeving heeft alleen invloed op de zorg voor en opvoeding van kinderen die zonder de zorg van beide ouders zijn achtergelaten. In de internationale praktijk betekent voogdij echter in het algemeen de zorg voor en opvoeding van kinderen, ongeacht door wie ze worden uitgevoerd. De ouder van het kind kan dus ook als voogd worden erkend.
instructies:
Stap 1
In eerste instantie vereist de wetgeving dat de opvoedingskwesties door beide ouders gezamenlijk worden opgelost, rekening houdend met de belangen van het kind, door wie en hoe het zal worden opgevoed.
Stap 2
Bij de overdracht van het gezag over een kind aan een van de ouders kunnen, afhankelijk van de uitgangssituatie in het gezin, meerdere aspecten tegelijk worden gecombineerd. Meestal rijst de vraag over de keuze van de woonplaats van het kind en het voorkeursrecht op opvoeding. Tegelijkertijd blijft het recht van de tweede ouder om met het kind te communiceren en deel te nemen aan zijn opvoeding behouden.
Stap 3
Als het gaat om de volledige overdracht van het recht om een kind op te voeden aan een van de ouders, dan is de ontneming van het ouderlijk gezag van de tweede ouder vereist. Als er in het eerste geval twee opties zijn voor een oplossing - het kan zowel een vrijwillige overeenkomst tussen de ouders zijn als een rechterlijke beslissing, dan is er in het tweede geval maar één oplossing - naar de rechter stappen. De gronden voor het ontnemen van ouderlijke rechten kunnen het ontduiken van ouderlijke verantwoordelijkheden, kindermishandeling, misbruik van ouderlijke rechten, het plegen van misdaden tegen kinderen, evenals drugsverslaving, alcoholisme en gebrek aan deelname aan het leven van het kind gedurende meer dan 6 maanden zijn.
Stap 4
Als u naar de rechter gaat, moet u bewijzen op basis waarvan u in aanmerking wilt komen voor het gezag over het kind. Als er voldoende grond is, zal de rechtbank een beslissing nemen om de tweede ouder het ouderlijk gezag te ontnemen en de volledige voogdij over het kind over te dragen aan de eiser. Pas na ontvangst van een dergelijke rechterlijke beslissing heeft de ouder het recht om zelfstandig beslissingen te nemen over de opvoeding en het onderhoud van het kind.
