In het leven zijn er momenten waarop u zich tot wetshandhavingsinstanties moet wenden met een verklaring om een strafzaak te starten. Soms komt het voor dat verklaringen worden geschreven zonder een goede beoordeling van de gebeurtenis (onder invloed van emoties, als gevolg van waanvoorstellingen), of na het schrijven ervan, vindt verzoening met de dader plaats. In dergelijke situaties rijst de vraag hoe je een strafzaak kunt weigeren.
instructies:
Stap 1
Voor de juiste oplossing van een dergelijk probleem is het noodzakelijk om te weten dat, volgens het Wetboek van Strafvordering van de Russische Federatie, alle misdaden zijn onderverdeeld in gevallen van particuliere, particuliere en openbare vervolging. Zaken van privaat-publieke en openbare vervolging worden gestart op basis van aanvragen (berichten) van de slachtoffers, en weigering is in dit geval alleen mogelijk na procedurele toetsing. Een dergelijke beslissing wordt genomen door de onderzoeker als hij tot de conclusie komt dat er geen tekenen van corpus delicti zijn. Gevallen van particuliere beschuldiging (zoals belediging, laster, mishandeling, toebrengen van lichte schade aan de gezondheid) worden alleen gestart als er een verklaring van het slachtoffer is en kunnen worden beëindigd door de verzoening van de partijen. Het belangrijkste is dat verzoening plaatsvindt voordat de rechter in eerste aanleg (ten gronde) over de zaak beslist.
Stap 2
Om het starten van een strafzaak te weigeren, moet het slachtoffer hierover een bijbehorende verklaring schrijven, die moet worden ingediend bij de vooronderzoeksinstantie. Het geeft de omstandigheden aan die tot een dergelijke weigering hebben geleid. Na acceptatie van de aanvraag weigert de onderzoeker (rechtbank) een strafzaak te starten.
Stap 3
Een weigering om een strafzaak te starten is het resultaat van een procedurele toetsing van een aangifte. Het beslissende moment hier is de wens van het slachtoffer om zich te verzoenen met de persoon die het heeft begaan.
