Het werkloosheidspercentage is een waarde die als percentage de verhouding bepaalt tussen het totale aantal valide bevolkingsgroepen in het land en het aantal niet-werkende valide burgers. Dit is een criterium van de staat van de economie, die in elk land zijn eigen toelaatbare waarde heeft. De werkloosheidsindicator wordt in aanmerking genomen bij het opstellen van alle economische voorspellingen en berekeningen die worden gebruikt bij het plannen van de ontwikkeling van zowel de hele staat als geheel als zijn individuele territoria.
Het werkloosheidscijfer in Rusland is, net als in andere landen, een van de belangrijkste indicatoren van de toestand van de economie. Volgens Rosstat was deze indicator in ons land van januari tot april 2012 6,5% en sinds mei is deze gedaald tot 5,4%. Maar hoogstwaarschijnlijk wijst de daling van de werkloosheid niet op positieve veranderingen in de economie, maar wordt ze geassocieerd met een seizoensfactor, met name met het begin van landbouwwerkzaamheden.
Volgens de resultaten van de afgelopen jaren schatten experts dat het werkloosheidspercentage in Rusland voortdurend daalt - in 2009 was het 9%. Maar de cijfers van vandaag zullen niet meer zo gelukkig lijken, aangezien ze gemiddeld zijn. Er zijn regio's waar de werkloosheid meerdere malen hoger is dan het gemiddelde.
Deze regio's omvatten in de eerste plaats Ingoesjetië, waar het werkloosheidspercentage in het eerste kwartaal van 2012 48,9% was, Tsjetsjenië - 35,3%, de Republiek Tyva - 21,7%, Altai-territorium - 17,2%, Kalmukkië - 13,3%, Kabardino- Balkan - 13%, Dagestan - 12,7%. In de regio's Astrachan, Kaliningrad en Koerganinsk is de werkloosheid respectievelijk 10,4, 10,1 en 11,9%.
De regio's van het Noord-Kaukasische Federaal District trekken speciale aandacht van de regering. Hier is het aantal valide bevolkingsgroepen dat van afhankelijke personen leeft groter dan het aantal werknemers in de productie. Economen denken dat dit te wijten was aan overbevolking, gebrek aan productie en hoge niveaus van corruptie.
Hetzelfde probleem doet zich voor in steden met één industrie - een erfenis uit de Sovjetperiode, toen een gesloten levensonderhoudsregime werd gecreëerd in bepaalde nederzettingen die voor de defensie-industrie werkten, waarin al zijn systemen onder de jurisdictie van één onderneming vielen. Er zijn vooral veel van dergelijke nederzettingen in Siberië en de Oeral.
De enige uitweg uit deze situatie is volgens experts de ontwikkeling van de Russische productiesector en een toename van het aantal kleine bedrijven. Hiervoor is allereerst de belangstelling en steun van de staat nodig.
