Vanuit juridisch oogpunt wordt de verordening in drie hoofdbetekenissen opgevat: een normatieve rechtshandeling, een werkwijze en een geheel van regels die niet algemeen verbindend zijn. Elk van deze definities van de verordening heeft zijn eigen specifieke kenmerken.
Volgens de meest gebruikelijke definitie is een verordening een speciale normatieve rechtshandeling van interne toepassing, die de procedure voor de activiteiten van een bepaald overheidsorgaan regelt, de interne organisatie ervan beschrijft. Zo zijn er in de Russische Federatie regelingen voor de Doema, de Federatieraad, hogere rechterlijke instanties, het Openbaar Ministerie, de Centrale Verkiezingscommissie en een aantal andere instanties.
Het reglement van orde van de Doema bepaalt dus de volgorde en frequentie van haar activiteiten, vormen van werk, de aanwezigheid van commissies en comités, de bijzonderheden van hun oprichting en afschaffing, en vele andere kwesties. Voor burgers die niet direct verbonden zijn met deze instanties, is regelgeving van secundair belang, maar bij het aanvechten van individuele acties, besluiten, handelingen van de relevante structuren kunnen hun bepalingen worden gevolgd.
Regelgeving als een volgorde van activiteit
Een andere definitie van de regels is beperkt tot de aanduiding van de procedure voor het houden van bepaalde collectieve evenementen: vergaderingen, sessies, congressen, conferenties. Dergelijke voorschriften worden aangenomen binnen overheidsinstanties en -organisaties, ze kunnen tijdelijk optreden of permanent worden toegepast.
Dus eenmalige evenementen worden vaak gehouden op basis van vooraf goedgekeurde voorschriften, die de kenmerken van het gedrag en de interactie van hun deelnemers vastleggen. De jaarlijkse congressen van politieke partijen keuren meestal een vast reglement goed, waarvan de bepalingen alleen worden toegepast wanneer de relevante gebeurtenissen plaatsvinden.
Regulering als een reeks regels
Af en toe duidt de term "regelgeving" ook een reeks regels aan die in een bepaalde beperkte levenssfeer worden toegepast. In die zin is de regeling geen normatieve rechtshandeling, maar wordt ze ook gebruikt om het gedrag van burgers tijdens bepaalde evenementen te reguleren.
Daarom worden vaak de regels voor het houden van sportcompetities aangenomen, die alleen van toepassing zijn op deelnemers aan deze evenementen en een beperkte duur hebben. Een andere zeldzame aanduiding van een verordening is de naam van een normatieve rechtshandeling van onbeperkte distributie, die de macht van de staatsbestuursorganen uitdrukt, maar dergelijke handelingen worden niet uitgevaardigd in Rusland.
