Zaken die voorwerp zijn van burgerlijke rechtsbetrekkingen, verdeelt de wet in onroerend en roerend. Het juridische regime van een object kan tot op zekere hoogte gevolgen hebben voor de rechten en plichten die de eigenaar van het object krijgt.
Onroerende en roerende zaken
De rechtspositie van roerende en onroerende zaken wordt in het algemeen aangegeven in het Burgerlijk Wetboek. Artikel 130 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie verwijst naar percelen van onroerend goed en ondergrond, evenals naar die die zeer nauw verwant zijn aan land. We hebben het over objecten die niet kunnen worden verplaatst zonder onevenredige schade aan hun doel toe te brengen. De wet verwijst naar deze categorie objecten van onvoltooide constructie, constructies, gebouwen, zeeschepen, luchtvaartnavigatieschepen, waarvan het gebruik alleen is toegestaan na hun staatsregistratie. Schepen en ruimtevoorwerpen worden erkend als onroerend goed vanwege hun significante waarde en in verband met de noodzaak om de betrouwbaarheid van hun civiele omzet te waarborgen.
De categorie onroerend goed omvat woningen en utiliteitsgebouwen, afzonderlijke delen van gebouwen en constructies bestemd voor het plaatsen van transport (mits de grenzen van dergelijke objecten op de voorgeschreven manier zijn beschreven). Het is belangrijk om te weten dat alleen een dergelijke geïsoleerde woning die kan worden gebruikt voor permanente bewoning van burgers erin wettelijk kan worden erkend als onroerend goed, voldoet aan hygiënische normen en technische regels.
Zaken die niet in de categorie onroerend goed vallen, worden als onroerend goed erkend. Het is niet verplicht om de rechten op de belangrijkste soorten roerende zaken, waaronder geld en effecten, te registreren, tenzij anders bepaald in de wet.
Vastgoed bevindt zich meestal op één plek, heeft bepaalde individuele kenmerken en kan niet worden vervangen. Roerende goederen kunnen worden verplaatst, verplaatst naar een andere plaats.
Bijzonderheden voor het bepalen van de soorten onroerend goed
De wetgeving van een aantal landen classificeert als onroerend goed die zaken die in andere staten niet als zodanig worden erkend. Om deze reden bepaalt het Burgerlijk Wetboek dat het specifieke behoren van een zaak tot een bepaalde categorie wordt bepaald door het recht van het land waar die goederen zich bevinden.
Als roerende goederen zich op de weg bevinden, vervoerd per transport, dan verloopt het ontstaan van rechten daarop volgens de wetten van het land van waaruit de goederen zijn vertrokken.
Vastgoed
Een van de belangrijkste criteria voor het classificeren van onroerend goed als onroerend goed is de onlosmakelijke fysieke verbinding met het land. Als een zaak (object) naar een andere plaats kan worden verplaatst zonder schade aan het hoofddoel te veroorzaken, dan hebben we het over roerende zaken; er is in dit geval geen sterke verbinding met de grond. Dit criterium is van belang in de rechtspraktijk.
Opgemerkt moet worden dat de term "bouw in uitvoering", die het recht geeft om een object als onroerend goed te classificeren, niet de ontwerpkenmerken van het object of zijn functie beschrijft, maar het bouwproces zelf in termen van de volgorde van de constructie stadia.
De wetgeving voor de categorie onroerend goed voorziet ook in het begrip "kapitaalconstructieobject". Dit is de naam van een constructie, gebouw, constructie waarvan de constructie niet is voltooid. De uitzonderingen zijn:
- kiosken;
- tijdelijke gebouwen;
- luifels.
Om een object als onroerend goed te classificeren, is het vereist dat het een vergunning heeft en is gemaakt in overeenstemming met de regels van de stedenbouwkundige planning. Een bijkomend essentieel criterium is de aanwezigheid van communicatie, die stationair moet zijn. De loutere aanwezigheid van de stichting maakt het niet mogelijk om het object eenduidig als onroerend goed aan te merken.
De wetgever erkent een onderneming als bijzonder object van onroerend goed, dat wil zeggen een voor de bedrijfsvoering aangepast vastgoedcomplex. Dergelijke eigendommen kunnen een onafhankelijk onderwerp worden van verschillende transacties. Een onroerendgoedcomplex van dit type omvat niet alleen percelen, constructies, gebouwen en technologische apparatuur, maar ook schulden, claimrechten, rechten op aanduidingen die individualisering van de producten van de onderneming mogelijk maken.
Bepaalde vormen van roerende zaken
De belangrijkste objecten met betrekking tot roerende zaken:
- geld;
- waardevolle munten;
- museumstukken;
- communicatielijnen;
- sommige soorten wapens;
- gemotoriseerd vervoer.
Een van de bijzondere soorten roerende zaken zijn effecten, die de verbintenisrechten certificeren. Effecten omvatten wissels, cheques, spaargelden en depositocertificaten, door de overheid uitgegeven obligaties, bankboekjes aan toonder, aandelen en andere soorten die door de wet worden bepaald. Bij gebrek aan de nodige details, wordt dit type eigendom nietig.
Vastgoedtransacties
Als het gaat om transacties met onroerend goed, moet u weten: het type onroerend goed heeft rechtstreeks invloed op het burgerlijk contract dat de transactie formaliseert. De normen van de wet maken duidelijk onderscheid hoe te handelen bij transacties met onroerend goed en roerende zaken. Zo hangt de vorm waarin de schenkingsovereenkomst wordt opgesteld direct af van het type onroerend goed: onroerend goed kan alleen worden geschonken met zijn staatsregistratie en roerende goederen kunnen ook mondeling worden geschonken.
Een verplicht schriftelijk formulier bij het opstellen van een schenkingsovereenkomst is verplicht indien:
- de waarde van het geschenk is hoger dan 3000 roebel;
- donor - een rechtspersoon;
- in het contract staat een belofte om het ding in de toekomst te doneren.
Om een van de echtgenoten in staat te stellen een transactie met betrekking tot gemeenschappelijke onroerende goederen af te sluiten, is de toestemming van de andere echtgenoot vereist, gewaarmerkt door een notaris; deze norm geldt niet voor roerende zaken.
Kenmerken van eigendomsregistratie
Om rechten op onroerend goed te legaliseren, is de staatsregistratie vereist, aangezien het eigendomsrecht op het onroerend goed dat wordt gecreëerd pas ontstaat vanaf het moment van een dergelijke registratie. De procedure voor staatsregistratie van rechten op bepaalde soorten onroerendgoedobjecten wordt geregeld door speciale codes en afdelingsorders.
Zowel eigendom als enkele andere rechten zijn onderworpen aan registratie bij een overheidsinstantie:
- bedrijfsvoering;
- economisch beheer;
- geërfd eigendom;
- permanent gebruik;
- huur;
- hypotheek.
Staatsregistratie van onroerend goed moet niet worden verward met dergelijk onroerend goed. We hebben het bijvoorbeeld over de boekhouding van de woningvoorraad of andere bouwprojecten. Maar als algemene regel is het niet verplicht om de rechten op roerende goederen te registreren. Maar de wet kent een aantal bijzondere gevallen. De verworven vuurwapens moeten dus binnen twee weken worden geregistreerd.
Voertuigen worden in de regel aangemerkt als roerende zaken. Uitzondering hierop zijn schepen, vliegtuigen, binnenvaartschepen en ruimtevoorwerpen. Voertuigen mogen pas deelnemen aan het wegverkeer na hun registratie.
Soorten eigendom en arbitragepraktijk
Geschillen over soorten onroerend goed worden opgelost op basis van verklaringen die beschikbaar zijn in federale wetgevingsbesluiten. In de juridische praktijk zijn er voorbeelden waarbij het nodig is om de status van detailhandelszaken vast te stellen. Dit bepaalt grotendeels of een dergelijk object staatsregistratie behoeft, of het mogelijk is het object te leasen, etc. Als een winkelpaviljoen niet als onroerend goed kan worden aangemerkt, wordt informatie over de rechten daarop niet opgenomen in het rijksregister.
Vaak ontstaan er geschillen over de eigendom van infrastructurele voorzieningen (water, warmte, gasvoorziening, transformatorstations). Arbitrage stelt u in staat om de eigendom van dergelijke objecten vast te stellen en te achterhalen of staatsregistratie van rechten in verband daarmee noodzakelijk is. In dit geval wordt ook nagegaan hoe stevig en onlosmakelijk het object met de grond is verbonden en of het kan worden gedemonteerd zonder afbreuk te doen aan het doel ervan.
Vaak proberen burgers en rechtspersonen te bewijzen dat hun eigendom (garage, hek, enz.) onroerend goed is. De redenen voor dergelijke argumenten zijn duidelijk: als de rechtbank de onroerende zaak als roerend erkent, brengt dit financiële kosten met zich mee; bovendien zal het onmogelijk zijn om de rechten op dergelijke eigendom te registreren. Bij roerende zaken is het makkelijker om een beslissing te nemen over sloop of verhuizing. Aan de andere kant kan de rechter alleen onroerende goederen als niet-toegestane constructie erkennen.
Veel controversiële situaties komen voort uit garages. In sommige gevallen worden dergelijke voorwerpen als roerende zaken erkend. Het achterhalen van de status van een garage kan van invloed zijn op de bepaling van de eigenaar en de daaruit voortvloeiende rechten en plichten. Vaak wordt een garage erkend als een tijdelijk gebouw dat niet tot de categorie onroerend goed behoort. Misvattingen over de status van de eigenaar van het onroerend goed kunnen leiden tot uiteindelijk onaangename fiscale gevolgen.
