“Hou je van theater? Hou je van theater zoals ik ervan hou? Belinsky richtte zich tot het publiek met een retorische vraag. Jongeren die de gebouwen van theaterscholen bestormen zouden dezelfde vraag moeten stellen.
In de moderne wereld heeft zich een heel vreemde houding ontwikkeld ten opzichte van het beroep van kunstenaar. Dit werd natuurlijk mogelijk gemaakt door informatietechnologieën, die de kunst van theater, film en variété in elk huis brachten.
De sterren van de showbusiness verschenen in al hun glorie voor het televisiepubliek. Bovendien, bij het nastreven van "sterrendom", aarzelen sommige vertegenwoordigers niet om hun persoonlijke leven te demonstreren, vol intriges en schandalen. Een van de elementen van de demonstratie is het eigen materiële welzijn, dat, tegen de achtergrond van de algemene toestand van de samenleving, het redelijke te boven gaat.
Het lijkt voor jonge onervaren geesten dat dit precies de manier van leven is die ze zouden moeten hebben, en dit is direct gerelateerd aan de professionele activiteiten van de ster.
Er is een onbalans in de huidige stand van zaken in de showbusiness. Mensen, materieel welzijn is direct afhankelijk van het publiek, zijn een soort bovenbouw geworden die het idee van ware kunst vormt. De hele kunstwereld lijkt gefocust op een paar televisiezenders, waarop dezelfde gezichten rondzwerven.
Maar als je teruggaat naar de oorsprong van de moderne showbusiness, dan begrijp je wat voor soort werk het de huidige 'prima donna's' heeft gekost om de resultaten van vandaag te bereiken. De belangrijkste ster van onze tijd - Alla Pugacheva - ooit, voordat ze stadions begon te verzamelen, voldoende optrad in landelijke clubs, op tournee ging naar de provincies en tot twintig concerten per maand gaf. Alleen door werk, weerstand tegen stress, doorzettingsvermogen kon ze worden wat ze nu is.
Hetzelfde kan gezegd worden over de sterren van tv-series, wiens lot in het algemeen niet benijdenswaardig is. De kunstenaar is een gijzelaar geworden van één rol of type en bestaat precies zo lang als het project bestaat. Regisseurs vermijden seriële artiesten mee te nemen in serieuze films, tenzij ze rekenen op onmiddellijke materiële voordelen.
Bij het indienen van documenten bij een theaterschool dromen aanvragers vaak dat ze met het ontvangen van een beroep populaire acteurs zullen worden, titels en bekendheid zullen verwerven. En het belangrijkste promotie-instrument is natuurlijk televisie, als de meest wijdverbreide vorm van kunst.
Ivan de Verschrikkelijke was een groot liefhebber van theatervoorstellingen, waarvoor hij problemen had met de orthodoxe kerk.
Maar volgens de filmmakers zelf heeft televisieproductie niets met kunst te maken. Echte theatrale genieën waren Kachalov, Massalsky, Ranevskaya en anderen - ze waren in staat om hun talent te realiseren en de liefde en waardering van het publiek exclusief op het theaterpodium te bereiken. Ook het theaterpodium wacht op de huidige afgestudeerden van theateruniversiteiten. Bovendien kunnen het Vorkuta, Perm en andere provinciale dramatheaters zijn. Ook is de mogelijkheid niet uitgesloten dat ze geen plek zullen vinden voor een beginnende acteur.
“Je moet de kunst in jezelf liefhebben, en niet jezelf in de kunst” K. S. Stanislavski
Veel afgestudeerden van theateruniversiteiten worden gedwongen om met amateurgroepen te werken en op basis daarvan theatervoorstellingen te creëren. Hier komt een echte artiest die van theater houdt om de hoek kijken. Het maakt hem niet uit welke categorie toeschouwers er in de zaal aanwezig is. Hij is een schepper en maakt kunst.
