Het budget kan op drie manieren worden geformuleerd: een bottom-up benadering, een top-down benadering en een iteratieve benadering. De eerste methode is vooral van invloed op afdelingen en projecten, de tweede is gebaseerd op de doelstellingen van het management van het bedrijf, en de iteratieve methode impliceert de aanwezigheid van voorwaardelijke fasen. De informatie wordt door het management verspreid, vervolgens verzameld en hieronder samengevat.
Om goed te kunnen budgetteren, moet het management van de onderneming zich houden aan de gemengde iteratieve methode. Omdat het erg handig is om de informatie van de afdelingen te kennen om weloverwogen beslissingen aan de top te nemen. Hun goedkeuring vereist "schone" gefilterde informatie, en dat is precies wat het budgetproces kan bieden.
Tegelijkertijd kunnen managers op een lager niveau hun activiteiten beter plannen als ze meer informatie van de top van het management hebben. Zij kent immers beter de doelstellingen van de onderneming voor de lange termijn en heeft ook een beter beeld van het totaalbeeld van de gang van zaken in de onderneming.
Bottom-up budgettering vereist dat alle managers op een lager niveau budgetten voor de activiteitsgebieden waarvoor ze verantwoordelijk zijn. Deze methode stelt de afdelingshoofden in staat om op een meer verantwoorde manier te werk te gaan bij het opstellen van de begroting en de daaropvolgende uitvoering van al haar doelstellingen. Het is echter ook zeer waarschijnlijk dat de indicatoren die "van onderaf" worden gepresenteerd, aan de bovenkant aanzienlijk worden gewijzigd, wat op zijn beurt negatieve feedback van ondergeschikten zal veroorzaken als de beslissing onredelijk is.
Een top-downbegroting vereist evenveel commitment van het management en een duidelijk begrip van de specifieke kenmerken van het bedrijf. Het management moet een absoluut realistische prognose kunnen maken voor de benodigde periode. In dit geval zal de coördinatie van de budgetten van de afdelingen worden bereikt, de benchmarks voor de belangrijkste punten (verkoop, uitgaven, inkomsten, enz.) Zal in aanmerking worden genomen, wat zal helpen om het werk van de verantwoordelijke centra effectief te evalueren.
Toch is het meest effectieve budgetteringsproces iteratief. Financiële indicatoren worden van bovenaf verlaagd en gegeneraliseerde informatie wordt van onderaf verzameld, het hele systeem van bedrijfsbudgetten wordt gevormd, ze worden geanalyseerd vanuit het oogpunt van naleving van de gestelde doelen van het management (winstgevendheid, omzet, enz.). Indicatoren zijn behaald, de begroting is ondertekend door de directie. Zo niet, dan gaan de iteraties verder.
