Het medisch geheim omvat alle informatie met betrekking tot het beroep van burgers op medische hulp. Maar niet alleen het feit van bekering, maar nog veel meer. Deze informatie is wettelijk beschermd. Maar er zijn ook uitzonderingen op de wet. Dus wat zit er achter het geheim van de dokter?
Het feit van de behandeling, de gezondheidstoestand, de diagnose van de ziekte, evenals alle andere gegevens die zijn verkregen tijdens het onderzoek van het lichaam en de behandeling ervan, zijn geheim. Het medisch beroepsgeheim blijft behouden, ongeacht de resultaten van diagnose en behandeling.
Medisch werkers hebben niet het recht om informatie over iemands gezondheidstoestand, zijn onderzoeksresultaten en andere informatie die tijdens het onderzoek van het lichaam en de behandeling is verkregen, onder andere mensen te verspreiden. Het medisch beroepsgeheim moet worden gerespecteerd door alle personen aan wie het bekend is geworden.
In de nationale wetgeving is er een wettelijke norm met betrekking tot het medisch geheim - dit is artikel 61 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie "Fundamenten van de wetgeving van de Russische Federatie inzake de bescherming van de volksgezondheid." Daarin staat dat een burger de vertrouwelijkheid wordt gegarandeerd van alle informatie die hem tijdens een medisch onderzoek wordt verstrekt. De patiënt mag niet vragen om niet-openbaarmaking van informatie over zichzelf, aangezien de openbaarmaking van medische geheimen al door dit artikel is verboden. De functie van gezondheidswerker is een garantie voor het medisch beroepsgeheim.
Na het overlijden van de patiënt blijft de geheimhoudingsplicht bestaan. Het openbaar maken van patiëntinformatie aan zelfs maar één buitenstaander is een schending van het medisch beroepsgeheim. In dit geval is het niet van belang onder welke omstandigheden de onthulling plaatsvond: of het een onzorgvuldige opslag van documenten was of een gesprek tussen artsen in het bijzijn van vreemden.
Tijdens de opleiding, in de uitoefening van officiële en professionele taken, hebben sommige personen toegang tot informatie over de gezondheidstoestand en medische geschiedenis van sommige patiënten. Openbaarmaking van deze informatie is niet toegestaan, behalve in de hieronder beschreven gevallen.
Het uitwisselen van zakelijke informatie tussen artsen tijdens de behandeling wordt niet beschouwd als een schending van het medisch beroepsgeheim. In sommige gevallen is de overdracht van informatie die medisch geheim is toegestaan, maar alleen met schriftelijke toestemming van de patiënt of zijn wettelijke vertegenwoordiger. Zo kan informatie over de gezondheid, diagnose en behandeling van een burger aan anderen worden overgedragen voor wetenschappelijk onderzoek, voor publicatie in wetenschappelijke literatuur, voor gebruik in het leerproces.
Geheime informatie van een arts kan volgens de wet ook worden doorgegeven in het belang van de behandeling van een kind jonger dan 15 jaar of van een wilsonbekwame patiënt, in het belang van de gezondheid van andere burgers in geval van een besmettelijke dreiging, op verzoek van de opsporingsinstanties. In dit geval zijn paspoortgegevens niet onderhevig aan openbaarmaking.
