Het woord "competentie" komt van het Latijnse werkwoord "sompeto" - ik bereik, ik ontmoet. Competentie is het vermogen, de kennis, het vermogen en de vaardigheid van een specialist, waardoor hij eventuele problemen oplost of de gewenste resultaten bereikt.
Bij de beoordeling van personeel wordt onder competentie verstaan de formele vereisten voor de persoonlijke en professionele kwaliteiten van medewerkers. Het bedrijf schrijft bepaalde sets van sleutelcompetenties voor verschillende personeelsleden voor, meestal bestaande uit 5-9 kenmerken. Ze dienen als basis voor het nemen van bestuurlijke beslissingen bij benoeming of weigering. In de jurisprudentie geeft deze term het scala aan wettelijk vastgelegde bevoegdheden van een bepaalde instantie of ambtenaar aan. Soorten competenties: - professioneel (verwijs naar een specifiek technologisch proces); - overprofessioneel (verwijs naar verschillende elementen van de werkomgeving - effectieve interactie met andere werknemers, het vermogen om hun arbeidsactiviteit uit te voeren en te verbeteren); - key, of basic (noodzakelijk om nieuwe kennis op te doen, aan te passen aan nieuwe eisen en situaties). Sleutelcompetentie is op zijn beurt weer onderverdeeld in verschillende typen. Communicatieve competentie is het vermogen om te communiceren en het graag te doen. Het is niet nodig om alles te weten, het is vaak genoeg om de persoon te kennen die het antwoord op de vereiste vraag weet. Een communicatief competente persoon legt gemakkelijk verbindingen en verwerft sociaal kapitaal. Informatie- en communicatiecompetentie is een voortzetting of aanvulling van communicatieve competentie. Alleen in plaats van de juiste mensen te leren kennen, is het vermogen om de juiste antwoorden te vinden in informatiebronnen - in de eerste plaats internet. Moderne communicatiemiddelen bieden enorm veel mogelijkheden. Sociale competentie is kennis van de wetten, gebruiken van de samenleving, het vermogen om erin te leven. Zelfmanagement is het vermogen om jezelf en je leven te managen. De term "competentie" werd voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse socioloog R. White in 1959. Hij bestempelde competentie als de effectieve interactie van een individu met de omgeving. Begin jaren 70 van de 20e eeuw werd het eerste serieuze onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van competenties. In die tijd werd de selectie van werknemers traditioneel uitgevoerd door middel van examens - de kennis van algemene vakken, Amerikaanse geschiedenis, de regels van de Engelse taal en enige economische kennis werd getest. Maar deze aanpak had ernstige nadelen - de tests waren moeilijk voor taalkundige minderheden, bovendien waren de behaalde punten geen garantie voor succes. David McClelland ontwikkelde het concept van gedragscompetentie dat het gedrag van succesvolle leiders leidde. Er is een lijst opgesteld van 19 algemene competenties. In 1989 werden de competentiemodellen van ondernemers, verkopers, werknemers van verschillende organisaties bepaald. Voorbeelden van managementcompetenties zijn beïnvloeden, analytisch denken, prestatiegerichtheid, zelfvertrouwen, teamwork, samenwerking en meer. Het is natuurlijk praktisch onmogelijk om ideale medewerkers te vinden, waarin alle competenties harmonieus worden ontwikkeld. Bij ongelijke ontwikkeling kunnen sommige competenties door andere worden aangevuld. Met behulp van het competentiesysteem worden taken als personeelswerving, beoordelingsactiviteiten, aanpassing van nieuwe medewerkers, motivatieprogramma's, vorming van een personeelsreserve, opleiding en ontwikkeling van medewerkers en ontwikkeling van de bedrijfscultuur opgelost. Om competenties te beoordelen, worden professionele en psychologische tests, projectieve technieken, groepsdiscussies, business games en andere evenementen gebruikt.
