Reizigers van het openbaar vervoer begrijpen niet hoe moeilijk, moeilijk en verantwoordelijk het werk van een buschauffeur is. Maar als je een dag in een OV-cabine zit, dan valt alles op zijn plek. Dus alle ontberingen en geneugten van een chauffeur werken in een rapport over hoe een buschauffeur werkt.
Je moet om half vier 's ochtends opstaan om om zes uur de eerste vlucht te halen. De dienstbus haalt de eerste chauffeurs en conducteurs op van het huis en brengt ze naar de garage. De auto waar we vandaag in gaan rijden is 's nachts gewassen. De routes worden toegewezen door de dispatcher. Chauffeurs hebben een strak schema: voertuigen moeten met tussenpozen van vijf minuten bij haltes aankomen.
Anatoly Razin, onze buschauffeur, zegt:
- Vandaag, volgens het plan, zes cirkels, die elk een uur en vijftig minuten duren. Ik reis niet alleen op verschillende routes. 's Morgens vroeg wil ik altijd slapen, koffie en mijn favoriete nootjes, die ik constant knip, redden me.
De eerste slaperige passagiers stappen de bus in. Ze hadden geluk - er zijn nog plaatsen. De mensen in het openbaar vervoer zijn anders: studenten die zich haasten naar colleges, werknemers die te laat op hun werk komen, gepensioneerden. Iedereen heeft zijn eigen zorgen, stemmingen en claims.
- Jij, de buschauffeur, houdt de verkeersagent je niet tegen?
- Ik werd niet tegengehouden, maar als we de verkeersregels overtreden, doen ze het. Ik zal je een geheim vertellen, buschauffeurs breken soms de regels. Ze overschrijden de snelheid niet, maar iemand "afsnijden" of door een rood licht rijden - het gebeurt. Meestal behandelen verkeersagenten en automobilisten ons met begrip - het is niet zo eenvoudig om zo'n joekel te besturen.
Tijdens de pauze rijdt de bus de parkeerplaats op. Volgens het schema hebben de chauffeur en de conducteur 40 minuten voor de lunch. De kleine eetkamer is krap. Hier eet iedereen op eigen kosten, aangezien de prijzen onbewolkt zijn. Tijdens de lunch zegt Anatoly:
- Ze zeggen dat elke bestuurder zijn auto animeert. Praat je tegen je bus?
- Nee, maar ik hou van mijn auto. Mijn bus is SCANIA, het is een vrouwennaam, daarom behandel ik haar als een vrouw. Onder de chauffeurs worden dergelijke "vrouwen" -bussen als stinkers beschouwd, maar we vonden nog steeds een gemeenschappelijke taal met haar. Als ze "ondeugend" is, behandel ik dit met begrip, want als ik niet in orde ben, tolereert ze me.
- Koop je altijd een kaartje voor jezelf in de bus?
- Er was geen geval dat ik niet voor mezelf betaalde. Een kaartje kost een cent. En als chauffeur land ik nooit "hazen". Ik denk dat als de conducteur de juiste woorden niet kan vinden en de passagier niet kan overtuigen, de gratis rit op het geweten van de "haas" zal komen.
- Wil je een persoonlijke chauffeur worden van een beroemd persoon?
- Als je een bus bestuurt, voor jou zijn alle passagiers gelijk, zelfs als Vladimir Poetin zelf in de bus stapt, zal ik hem nog steeds als een eenvoudige passagier behandelen.
Tegen het einde van de dienst worden de chauffeur en de conducteur erg moe, soms worden ze zeeziek, maar overwerk mag de kwaliteit van het werk en het serviceniveau niet beïnvloeden. De passagiers van tegenwoordig zijn erg kritisch en het kost hen niets om te klagen over de onbeschofte buschauffeur en conducteur.
