Een leenovereenkomst omvat meestal de uitgifte van een ontvangstbewijs voor het ontvangen van geld. In de rechtspraktijk zijn er gevallen geweest waarin een ontvangstbewijs ongeldig werd verklaard. Het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie specificeert echter duidelijk gevallen waarin een ontvangstbewijs kan worden aangevochten.
instructies:
Stap 1
Sluit alleen schriftelijk een contract als het bedrag tien keer het minimumloon is, of als de persoon die de lening verstrekt een rechtspersoon is. Let op: Het niet naleven van de schriftelijke vorm van de bruikleenovereenkomst staat niet toe dat de ontvangst door middel van een getuigenis wordt betwist.
Stap 2
Zijn u en de vertegenwoordiger van de wederpartij niet tot een compromis gekomen, dan kan de kwitantie alleen worden aangevochten bij de rechtbank, de kwitantie kan worden aangevochten als:
- de kredietnemer ontkent dat hij geld of zaken van de kredietgever heeft ontvangen;
- de lener beweert dat het ontvangen bedrag aanzienlijk lager is dan het bedrag dat in het contract is vermeld;
- het ontvangstbewijs is geschreven onder invloed van bedrog, geweld of bedreiging;
- als de overeenkomst van de vertegenwoordiger van de kredietnemer met de kredietgever is uitgevoerd met kwade bedoelingen of in aanwezigheid van verzwarende omstandigheden.
Stap 3
Voorzie de rechtbank van bewijs dat het geld of andere zaken niet van de geldschieter zijn ontvangen (getuigenisverklaringen, verklaringen van banken, etc.). Alleen dan kan de rechter een beslissing nemen over de nietigverklaring van de leenovereenkomst. Het contract wordt erkend als niet gesloten en onder voorbehoud van de ontdekking van bewijs dat het geld of de dingen daadwerkelijk zijn ontvangen in een aanzienlijk kleiner bedrag dan aangegeven op het ontvangstbewijs. De praktijk leert echter dat de rechtbank in de meeste gevallen niet aan de vordering voldoet, met het argument dat de ondertekening van een overeenkomst zonder geldovermaking erg verdacht lijkt.
Stap 4
Inleveren van ooggetuigenverklaringen, audio- en videomateriaal waaruit de dwang blijkt om een ontvangstbewijs op te stellen en af te geven ter overweging door de rechtbank. In dit geval maakt de rechtbank meestal geen bezwaar en beslist om de overeenkomst nietig te verklaren.
