De arbeidswet van Rusland stelt: een zakenreis is een reis van een werknemer om de opdracht van de werkgever voor een bepaalde tijd uit te voeren naar een plaats op afstand van waar hij constant werkt.
De vaste standplaats van de werknemer staat vermeld in de arbeidsovereenkomst. Een dienstreis wordt aangemerkt als een zakenreis als de werknemer een specifieke opdracht heeft gekregen, die is vastgelegd in de dienstopdracht. Er is een speciale uniforme vorm van een dergelijke taak - nr. T-10a, goedgekeurd door het State Statistics Committee van Rusland. De opdracht wordt altijd bij het reisbewijs gevoegd.
Niet van toepassing op dienstreizen: dienstreizen van conducteurs, stewardessen en andere medewerkers die ofwel een vaste baan hebben die samenhangt met reizen ofwel roulerend werken.
En integendeel, dienstreizen zijn bijvoorbeeld een reis van een medewerker van de hoofdorganisatie in opdracht van de werkgever naar een aparte eenheid (filiaal) en omgekeerd een reis van een medewerker van een filiaal naar de centrale administratie.
Daarnaast vallen onder zakelijke reizen reizen wanneer thuiswerkers (telewerkers) naar de locatie van de werkgever reizen. Bovendien moet de werkgever aan deze werknemers alle kosten vergoeden die verband houden met de dienstreis, inclusief het betalen van huisvesting.
Maar een reis waarnaar een persoon die werkt onder een civielrechtelijk contract wordt gestuurd, is geen zakenreis, omdat alleen een werknemer die is geregistreerd in overeenstemming met de arbeidswet van de Russische Federatie kan worden gestuurd.
De belangrijkste tekenen van een zakenreis zijn dus de uitgevoerde opdracht van de werkgever en de opdrachtopdracht.
