Elke werknemer die op grond van een arbeidsovereenkomst werkte, is bij ontslag verplicht om alle ongebruikte vakantiedagen door te betalen. Het jaarlijkse betaalde verlof bedraagt volgens het arbeidsrecht 28 kalenderdagen. In sommige gevallen kan vakantie een groter aantal dagen zijn, bijvoorbeeld bij het werken in moeilijke en gevaarlijke omstandigheden, bij het werken in het Verre Noorden en vergelijkbare gebieden, met minderjarige werknemers, enz.
instructies:
Stap 1
De berekening van het aantal ongebruikte vakantiedagen geschiedt in overeenstemming met de werkelijk gewerkte periode waarin de vakantie niet is opgenomen.
Stap 2
Als de werknemer minder dan 1 maand heeft gewerkt, wordt de vakantietoeslag niet uitbetaald.
Stap 3
Werknemers met een contract voor bepaalde of tijdelijke contracten krijgen per gewerkte maand 2 vakantiedagen uitbetaald.
Stap 4
Degenen die stoppen nadat ze 11 maanden in de onderneming hebben gewerkt, moeten een vergoeding krijgen voor de hele vakantie, dat wil zeggen 28 kalenderdagen, tenzij de arbeidsvoorwaarden anders bepalen.
Stap 5
Als een werknemer een jaar zonder werk vertrekt, moet het aantal vakantiedagen worden gedeeld door 12 (28: 12 = 2, 33) en vermenigvuldigd met het aantal volledig gewerkte maanden. Is er in de laatste werkmaand minder dan 15 dagen gewerkt, dan wordt over deze maand geen vergoeding uitgekeerd. Bij meer dan 15 dagen wordt de vergoeding voor de hele maand uitgekeerd.
Stap 6
In gevallen waarin een werknemer meer dan 14 kalenderdagen op eigen kosten vakantie heeft genomen, wordt de vergoeding niet voor de hele maand betaald, dat wil zeggen dat een maand wordt weggelaten uit de berekening.
Stap 7
Opbouw voor niet-gebruikte vakantie vindt plaats op basis van het gemiddelde loon over 12 maanden of over de daadwerkelijke werkperiode. Het bedrag voor de berekening van het gemiddelde inkomen omvat alleen het verdiende geld waarop inkomstenbelasting is ingehouden. Uitkeringen uit hoofde van sociale uitkeringen tellen niet mee voor de berekening van het gemiddelde loon.
