Streven naar de top van de carrièreladder is een goede eigenschap, het is inherent aan sterke en besluitvaardige mensen. Maar vaak zijn mensen in wiens leven carrière een grote rol speelt erg eenzaam en daardoor ongelukkig.
Aan de ene kant is een carrièremaker iemand die begrijpt wat hij van het leven wil. Hij definieerde zijn doel en bereikt het systematisch, urenlang aan het werk, proberend om alles perfect te doen en zo zijn weg te banen naar de hoogten in het gekozen werkterrein. Maar deze medaille heeft ook een keerzijde. In de race om meer loon, universele erkenning en een hoge positie is er simpelweg geen tijd voor het persoonlijke leven. En wie tolereert iemand die een keer per maand tijd vindt om zijn soulmate te ontmoeten, en tijdens een date voortdurend op zijn horloge kijkt, af en toe aan de telefoon praat en alle gesprekken met hem neerkomen op het bespreken van zijn carrière?
Carrièremaker: een rolmodel
Velen zouden hard moeten werken van carrièremakers. Deze mensen zijn constant aan het werk. Het lijkt erop dat de carrièremaker zelfs in zijn slaap werkt. Om geen tijd te verspillen aan lege dromen, bedenkt hij in zijn dromen nieuwe marketingstrategieën en bedenkt hij manieren om zijn wereld van werk te moderniseren.
En het uithoudingsvermogen van de carrièremaker is ijzer. Zoals gebruikelijk komen carrièremakers immers niet uit de hoogste sociale lagen. Ze moeten, bijna vanaf hun geboorte, zich een weg banen in het leven. Daarom zijn ze er in de loop der jaren aan gewend geraakt om zichzelf veel dingen te ontzeggen om het maximale te bereiken, en kunnen ze gemakkelijk een project gedurende twee dagen incuberen zonder slaap of lunch.
En trouwens, we mogen niet uit het oog verliezen dat een echte carrièremaker ook echt regelmatig promoties weet te realiseren. Het geheim hier zit duidelijk niet in constante gedachten over werk. Want de persoonlijke kwaliteiten van een carrièremaker zijn altijd zo geregeld dat hij het management weet te overtuigen van de noodzaak om hem te verbeteren, ook als dat geen zin heeft, en noch voor de carrièremaker zelf, noch voor zijn baas.
Carrièremaker: een persoon zonder persoonlijk leven
"Ik moet de plaats van mijn baas innemen", zegt de carrièremaker elke ochtend tegen zichzelf. En op dit moment vliegen de jaren voorbij, wordt het geld afgeschreven en worden zijn klasgenoten opa en oma. Pas nu merkt iemand die voor zichzelf een loopbaanvector van de levensloop heeft gekozen, zelden, vóór de eerste tekenen van seniele waanzin, dat hij duidelijk overwerkt is.
Het komt natuurlijk voor dat workaholics-carrieristen op weg over de 'lijken' van hun collega's levensgezellen ontmoeten. Maar zulke huwelijken eindigen ofwel in een scheiding of in de transformatie van een carrièremaker in een huis- en familieman. Een echte jager op een promotie voor een nieuwe functie zal immers kinderen helaas in een pandjeshuis plaatsen. En geen enkele liefhebbende levenspartner zal dit tolereren, die op de tweede plaats wil staan na de "baas".
Met andere woorden, een carrièremaker is niet goed of slecht. Idealiter kan het natuurlijk geen kwaad om een beetje carrièremaker in jezelf te hebben, maar je moet je niet helemaal in de race voor promotie storten, dit leidt alleen maar tot eenzame ouderdom en een hoge positie, wat tegen die tijd zeker niet meer zal zijn een vreugde.
