De Russische wetgeving voorziet in bepaalde regels voor de overdracht van zaken door een persoon aan het eigendom van een ander. Deze transacties worden gezamenlijk aangeduid als “eigendomsvervreemding”.
Het concept en de soorten vervreemding van eigendom
Vervreemding van eigendom is de overdracht van zaken aan een andere persoon die hun eigenaar wordt. Alleen dingen en rechten zijn onderhevig aan vervreemding. Het is onmogelijk om eigendom van diensten (werken) en objecten van intellectueel eigendom over te dragen, evenals niet-economische relaties die vanaf het begin geen vervreemding inhouden. In dit geval kunnen zowel persoonlijke eigendomsrechten als niet-eigendomsrechten worden overgedragen, bijvoorbeeld het recht op het bezitten van onroerend goed of het gezagsrecht. Het sluiten van de transactie wordt uitgevoerd in een eenvoudige schriftelijke of mondelinge vorm, afhankelijk van de waarde van de zaken die ter beschikking worden gesteld aan een andere persoon.
Vervreemding omvat dergelijke soorten transacties als aan- en verkoop, uitwisseling, schenking, schenking en enkele andere, waarvan een uitputtende lijst is opgenomen in het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie.
Vervreemding kan niet zijn afstand doen van het recht, het ter beschikking stellen van zaken of voorwerpen van intellectuele eigendom voor tijdelijk gebruik, evenals het verschaffen van toekomstige mogelijkheden tot vervreemding (sluiting van een voorakkoord over de vervreemding van eigendom).
Sluiting van een contract voor de vervreemding van eigendom
Een vervreemdingsovereenkomst voor een transactie als koop en verkoop geeft noodzakelijkerwijs een indicatie van de prijs van de vervreemde zaak. Bij gebreke van deze schriftelijk overeengekomen voorwaarde wordt de koop- en verkoopovereenkomst geacht niet tot stand te zijn gekomen. Daarnaast voorziet de wetgeving in de mogelijkheid voor de eigenaar van onroerend goed om een deel van zijn rechten daarop te behouden, ook na vervreemding.
Vervreemding van eigendom gaat vaak gepaard met meningsverschillen tussen partijen bij het sluiten van de transactie. Om het proces volgens de wet te laten verlopen en geen geschillen te veroorzaken, kunnen partijen gebruik maken van de diensten van een notaris. De notaris certificeert de transactie met roerende en onroerende goederen, controleert de afwezigheid van beslagleggingen daarop, opgelegd door de onderzoeksinstanties of de rechtbank, aangezien de goederen onder arrest geen voorwerp van vervreemding kunnen zijn. Informatie over de aan- of afwezigheid van arrestaties op onroerend goed is bijvoorbeeld opgenomen in het Unified State Register of Rights to Real Estate and Transactions with It, een uittreksel waaruit op verzoek van een notaris door de justitiële instelling wordt verstrekt dat voert staat registratie van rechten op dit onroerend goed.
