De huidige situatie op de woningmarkt is zodanig dat niet iedereen het zich kan veroorloven om een appartement te kopen. Velen wonen nog steeds in door de overheid toegewezen appartementen op basis van sociale huurovereenkomsten.
De huidige wetgeving op het gebied van huisvesting biedt een breed scala aan mogelijkheden voor huurders die een appartement bezitten. Wat zijn de rechten van degenen die op grond van een sociaal contract in een appartement wonen?
Het wetgevend kader
Het mechanisme voor het verstrekken van huisvesting op basis van een sociale huurovereenkomst is vastgelegd in de huidige huisvestingscode van de Russische Federatie, die op zijn beurt is opgenomen in het wetboek van ons land onder nummer 188-FZ van 29 december 2004. Hoofdstuk 8 is gewijd aan vraagstukken met betrekking tot sociale huur van woonruimte in deze regeling.
Het bepaalt met name dat twee partijen deelnemen aan de uitvoering van een sociale arbeidsovereenkomst. De eerste van hen is de eigenaar van de woning, in wiens persoon de staat of de gemeente kan optreden, afhankelijk van de eigendom van het appartement, respectievelijk tot de staat of de gemeentelijke woningvoorraad. De tweede partij bij een dergelijke overeenkomst is de persoon zelf of de personen die op grond daarvan in het appartement wonen.
Rechten van burgers op basis van een sociale arbeidsovereenkomst
Het basisrecht dat een burger of burgers die een sociale huurovereenkomst hebben ondertekend verkrijgt, is het gebruiksrecht van een woning. Gelijktijdig met de verwerving van dit recht op het ogenblik van de ondertekening van het contract, verkrijgt de huurder ook het recht om de gemeenschappelijke eigendom van een appartementsgebouw te gebruiken, inclusief ingangen, trappenhuizen en andere elementen. Tegelijkertijd bepaalt lid 2 van artikel 60 van de huisvestingscode van de Russische Federatie dat deze rechten eeuwigdurend zijn, dat wil zeggen dat een burger niet kan worden gevraagd een appartement te verlaten vanwege het verstrijken van het contract.
Tegelijkertijd betekent het recht van de huurder van een woning om deze te gebruiken niet alleen het recht om erin te wonen, maar ook de mogelijkheid om andere personen daarheen te verhuizen, ook tijdelijk, te verhuren en zelfs te ruilen. Een dergelijke lijst van de rechten van een huurder op grond van een sociale huurovereenkomst is opgesteld door paragraaf 1 van artikel 67 van de huisvestingscode van de Russische Federatie. Er moet echter rekening mee worden gehouden dat de uitoefening van al deze rechten moet gebeuren in overeenstemming met de procedure die bij wet is vastgelegd. In de meeste gevallen is een van de voorwaarden voor de uitvoering ervan met name het verkrijgen van de toestemming van de verhuurder, dat wil zeggen de eigenaar van het huis, voor dergelijke acties.
In geval van niet-naleving van deze en andere voorwaarden voor het gebruik van de woonruimte, kunnen de acties van de burger als onwettig worden erkend en zullen hem passende sancties worden opgelegd. Zo bepaalt lid 4 van artikel 83 van de huisvestingscode van de Russische Federatie dat als een woning voor andere doeleinden wordt gebruikt, de eigenaar het recht heeft om de sociale huurovereenkomst te beëindigen.
