De hoofdtaak van het onderzoek in elk strafproces is het vaststellen van de objectieve waarheid. De middelen waarmee het ware beeld van wat er is gebeurd, wordt hersteld door bewijs. Ze zijn onderverdeeld in direct en indirect, de laatste worden bevestigd met indirect bewijs.
Hoe wordt bewijs geclassificeerd?
Het bewijsmateriaal dat in het onderzoek wordt gebruikt, is onderverdeeld in direct en indirect. Direct bewijs is gebaseerd op bekende feiten die geen bevestiging behoeven. Ze worden niet beschouwd in samenhang met andere bekende feiten en maken deel uit van het onderwerp van onderzoek. Alleen direct bewijs maakt het mogelijk om de mate van schuld van de verdachte te beoordelen.
Bij gebrek aan direct bewijs maakt het onderzoek, bij het vaststellen van het ware beeld van wat er is gebeurd, gebruik van indirect bewijs dat is gebaseerd op indirect bewijs - feiten op zich die niet zijn opgenomen in het onderwerp van het bewijs, maar die helpen om de omstandigheden van het geval vast te stellen in combinatie met andere feiten. Het is duidelijk dat de bewijskracht van indirect bewijs afhangt van hoe talrijk en gevarieerd ze zijn, hoe meer ze homogeen bewijs ondersteunen.
Het bewijs van indirect bewijs, de sterkte ervan, hangt op zijn beurt af van het bewijs waarop het is gebaseerd - direct of indirect. De conclusie die het onderzoek trekt, op basis van indirect bewijs, gaat uit van een kleinere premisse, bijvoorbeeld als de bezittingen van het slachtoffer in het appartement van de verdachte zijn gevonden, wordt hij niet als moordenaar aangemerkt, maar wordt hij alleen geacht betrokken te zijn bij moord of diefstal, totdat er ander bewijs van zijn schuld bij moord wordt gevonden …
Wat zijn indirect bewijs?
Indirect bewijs, op hun beurt, advocaten onderverdelen in vorige, begeleidende en volgende. De eerste omvatten die die verband houden met eerdere problemen met de wet, met een strafblad, met de eerste periode van illegale activiteit. Onder begeleidend indirect bewijs wordt verstaan het bewijs dat betrekking heeft op het misdrijf in kwestie en daaropvolgend - dat verband houdt met het gedrag en de handelingen van de verdachte, gepleegd in de periode na het misdrijf. Eerder bewijs heeft minder bewijskracht.
Ook indirect bewijs kan beschuldigend zijn, bevestigend crimineel opzet en handeling, of ontlastend. Advocaten wijzen ook op een groep "tegenstraten", die, hoewel ze geen direct bewijs zijn van de onschuld van de verdachte, elk ander beschuldigend indirect bewijs weerleggen. Naar de mate waarin indirect bewijs met elkaar samenhangt en homogeen bewijs bevestigt, worden ze nog onderverdeeld in "harmonisch" en "geïsoleerd". In ieder geval vereist indirect bewijs een zorgvuldig onderzoek.
