Vakantie van een werknemer is de wettelijke betaalde rustdag voor iedereen die met een arbeidsovereenkomst werkt.
De arbeidswet van de Russische Federatie voorziet in gevallen waarin een werknemer in plaats van vakantie een geldelijke vergoeding kan ontvangen voor ongebruikte dagen.
Voor elk gewerkt jaar (365 kalenderdagen) heeft de werknemer recht op minimaal 28 kalenderdagen rust. Dit wordt het hoofdverlof van de werknemer genoemd. Deze 28 dagen kunnen niet worden vervangen door een contante betaling, de werknemer is verplicht om gedurende deze periode te rusten. Dat wil zeggen, het is onmogelijk om de vastgestelde vakantie door geld te vervangen, deze kan alleen volledig of in delen worden opgenomen in overleg met de werkgever.
Als de werknemer, in overeenstemming met de arbeidswet van Rusland en (of) de collectieve overeenkomst met de werkgever, recht heeft op extra jaarlijkse vakantiedagen, kan hij deze vervangen door een geldelijke vergoeding, maar niet altijd.
Zo kunnen werknemers onder de 18 jaar, zwangere vrouwen en werknemers die in schadelijke en gevaarlijke arbeidsomstandigheden werken, niet rekenen op een geldelijke vergoeding voor extra vakantiedagen.
Het is belangrijk om te begrijpen dat het vervangen van een deel van de vakantie door een contante betaling een recht is, geen verplichting van de werkgever. Daarom kan het zijn dat de aanvraag van de werknemer voor een geldelijke vergoeding in plaats van het ongebruikte deel van de vakantie niet wordt ingewilligd.
Indien op verzoek van de werknemer een positieve beslissing wordt genomen, geeft de werkgever een bevel tot betaling van een geldelijke vergoeding en brengt hij wijzigingen aan in het vakantierooster.
Het enige geval waarin een geldelijke vergoeding voor ongebruikte vakantie noodzakelijkerwijs aan alle werknemers wordt betaald, is ontslag. Tegelijkertijd doen de redenen voor ontslag er niet toe. Maar ook hier is er weer een nuance: de niet-gebruikte hoofdvakantie wordt volledig vergoed, maar voor de niet-gebruikte jaarlijkse extra vakantie wordt uitbetaald in maximaal 7 kalenderdagen.
Voor ongebruikte vakantie wordt het gemiddelde loon van de werknemer betaald, namelijk het gemiddelde dagloon vermenigvuldigd met het aantal dagen ongebruikte vakantie. De procedure voor het berekenen van het gemiddelde dagloon is afhankelijk van de lengte van de werkweek en het werkschema van de werknemer.
Interessant is dat de omgekeerde situatie zich ook voordoet - dit is wanneer de bedragen die door de werkgever aan de werknemer zijn overgemaakt voor de vakantie die nog niet (vooraf) zijn uitgewerkt, worden ingehouden. Als een werknemer zes maanden heeft gewerkt, heeft hij het recht om het hele jaar verlof op te nemen. Maar als hij voor het einde van dit jaar besluit vrijwillig ontslag te nemen, wordt vakantiegeld ingehouden op de ontslagvergoeding. En als de ontslagvergoeding niet genoeg is, kan de rest door de werkgever via de rechter worden geïnd.
