Kwesties met betrekking tot vakanties van werknemers van organisaties worden geregeld door de bepalingen van de arbeidswet van de Russische Federatie. Het komt vaak voor dat de werknemer en de werkgever ze op hun eigen manier interpreteren, niet bereid om tot een gemeenschappelijke mening te komen die niet in strijd is met zowel de normen van de wet als het goed gecoördineerde werk van het team.
Wie heeft gelijk, wie heeft ongelijk?
Artikel 122 van de arbeidswet van de Russische Federatie stelt het recht van de werknemer op jaarlijks betaald verlof vast na zes maanden werken op een nieuwe plaats. Tegelijkertijd is het de taak van de overheid om hem uiterlijk na het verstrijken van de elf gewerkte maanden, dat wil zeggen een volledig arbeidsjaar, van welverdiende rust te voorzien.
Het is niet gemakkelijk voor een juridisch onervaren persoon om deze problemen te begrijpen, daarom zijn werknemers en hun management niet immuun voor typische fouten en waanideeën. Instructies over acties in betwistbare arbeidssituaties over het verstrekken van vakanties in de wetgeving klinken dubbelzinnig. Een waardige uitweg is een beroep te doen op de interpretatie ervan.
Vakantie zijn of niet zijn, dat is de vraag
Het recht op verlof van de werknemer houdt niet in dat de werkgever verplicht is hem na zes maanden werken op verzoek te geven wat hij wil. De wet houdt alleen in dat de periode van zes maanden de werknemer een reden geeft om vakantie te nemen. Dit betekent helemaal niet dat deze direct na voornoemd tijdstip zal worden verstrekt. Er zijn concepten als vakantieschema's, volgens welke het werkproces is gebouwd, evenals productienoodzaak, waardoor niet altijd meerdere werknemers tegelijk kunnen rusten.
Wettelijk mag de werkgever een ondergeschikte niet beletten een volledig jaar verlof op te nemen. Als we het hebben over eerdere voorwaarden, dan blijven deze naar zijn keuze en zijn ze niet afhankelijk van de wensen van de werknemer. Tegelijkertijd, wanneer de partijen erin zijn geslaagd om tot een wederzijds voordelige overeenkomst te komen, kan de vakantie niet alleen plaatsvinden na zes maanden werk, maar zelfs eerder. Houd er rekening mee dat wanneer de vakantie wordt ontvangen, de werknemer het recht heeft om deze volledig op te nemen, alle 28 kalenderdagen of een ander bedrag dat wettelijk is geregeld.
De arbeidswet bevat een uitputtende opsomming van redenen die de werkgever verplichten de ondergeschikte halverwege tegemoet te komen, ongeacht de periode van samenwerking. “Voor vrouwen - voor of direct na het zwangerschapsverlof; werknemers jonger dan achttien jaar; werknemers die een kind adopteren dat jonger is dan drie maanden; in andere gevallen bepaald door federale wetten."
Waar zijn de bazen in de regel bang voor, omdat ze de werknemer niet zo snel mogelijk willen laten rusten? Vaak draait alles om de geldkwestie, want als de werknemer het jaar niet tot het einde afrondt, lijdt het bedrijf verlies door het vooruitbetaalde vakantiegeld. Een dergelijke vrees is ongegrond, omdat in dit geval bij de eindafrekening te veel wordt geïnd op het loon.
