Het gebeurt zo dat de werkgever wordt gedwongen te "migreren" en productiefaciliteiten naar een andere plaats te verplaatsen. De wetgeving definieert deze term als een plaats gelegen buiten de administratief-territoriale grens van een bepaalde nederzetting. Als een dergelijke mogelijkheid niet in de primaire arbeidsovereenkomsten is opgenomen, hebben de werknemers de keuze om te stoppen of een aanvullende overeenkomst aan te gaan en naar een nieuwe werkplek te verhuizen.
Wat is "een ander gebied"
De werkgever kan de plaats van initiële inzet van de onderneming om elke goede reden wijzigen, inclusief de nabijheid van bronnen van grondstoffen of arbeidsreserves. In dit geval wordt het noodzakelijk om een deel van de werknemers naar een nieuwe werkplek te sturen. Bovendien kan een dergelijke behoefte zich voordoen wanneer een onderneming een uitgebreid netwerk van divisies heeft of nieuwe vestigingen worden geopend waar behoefte is aan gekwalificeerd personeel.
Volgens het decreet van het Hooggerechtshof van de Russische Federatie nr. 2 van 17 maart 2004 wordt een andere plaats beschouwd als het gebied buiten de administratief-territoriale grenzen van de nederzetting waar de onderneming eerder was gevestigd. In dit geval wordt een overdracht van de ene stad naar de andere, zelfs als deze zich in dezelfde administratieve regio bevinden, beschouwd als een richting naar een ander gebied. Als een dergelijke mogelijkheid niet in de arbeidsovereenkomst is bepaald, moet de werkgever volgens bepaalde regels handelen om de arbeidswet van de Russische Federatie niet te schenden.
Hoe een werknemer over te plaatsen naar een andere locatie?
Nadat de directie van de onderneming de beslissing heeft genomen om deze naar een andere plaats te verhuizen, ontvangt elke werknemer hiervan een schriftelijke kennisgeving met een voorstel om daar samen met de werkgever te volgen. Werknemers van de onderneming dienen op de hoogte te zijn van deze melding tegen ondertekening. Sommige werknemers kunnen worden ontslagen op grond van artikel 7, eerste lid, van art. 77 van de arbeidswet van de Russische Federatie, aangezien de voorwaarden van de arbeidsovereenkomst zijn gewijzigd. Werknemers moeten hier uiterlijk twee maanden voor de overplaatsing of het ontslag op worden gewezen.
Elke uitgenodigde werknemer neemt een beslissing en indien hij weigert te verhuizen, wordt de arbeidsovereenkomst met hem beëindigd op grond van artikel 9, deel 1 van art. 77 van de arbeidswet van de Russische Federatie. De ontslagprocedure vindt plaats in overeenstemming met deel 3 van art. 178 van de arbeidswet van de Russische Federatie, en al degenen die worden ontslagen of ontslag nemen, krijgen een ontslagvergoeding ter hoogte van het gemiddelde loon van twee weken.
Met die werknemers die akkoord gaan met overplaatsing naar een andere werkplek, wordt een aanvullende overeenkomst bij de arbeidsovereenkomst ondertekend om de voorwaarden ervan te wijzigen. Indien tegelijkertijd wijzigingen worden aangebracht in de eerder in de onderneming geldende lokale voorschriften, dienen werknemers hiermee op de door de wet voorgeschreven wijze bekend te worden gemaakt. Daarna wordt een bevel uitgevaardigd, waarmee elke werknemer vertrouwd moet worden gemaakt met de handtekening. De bestelling wordt geregistreerd en informatie over de overdracht wordt ingevoerd in persoonlijke kaarten en andere documenten van werknemers. Bij overplaatsing is de werkgever verplicht alle kosten te vergoeden voor de verhuizing van niet alleen de werknemer, maar ook alle gezinsleden, alsmede de kosten van vestiging in een andere woonplaats.
