Strafrechtelijke procedures in de Russische Federatie en in de meeste andere landen van de wereld zijn gebaseerd op contradictoire procedures. Een contradictoir proces veronderstelt het bestaan van twee partijen - vervolging en verdediging - en een van hen onafhankelijke rechtbank.
De heffing is onderverdeeld in publiek, privaat en publiek-privaat.
Particuliere vervolging omvat de inleiding van een zaak door een magistraat naar aanleiding van de klacht van het slachtoffer of zijn vertegenwoordiger en de beëindiging van de strafvervolging op verzoek van het slachtoffer in geval van verzoening met de verdachte. In dit geval vertegenwoordigt het slachtoffer zelf het openbaar ministerie. Privaatrechtelijke beschuldiging is mogelijk met betrekking tot dergelijke onrechtmatige handelingen die geen groot publiek gevaar opleveren: smaad, belediging, lichte schade aan de gezondheid.
Het slachtoffer kan op elk moment de aanklacht laten vallen totdat de magistraat zich terugtrekt in de beraadslaging. Als een slachtoffer zonder geldige reden niet voor de rechtbank verschijnt, wordt dit beschouwd als afstand van aanklacht.
Privaat-openbare vervolging veronderstelt ook het aanhangig maken van een zaak op verzoek van het slachtoffer, maar een dergelijke zaak kan niet worden beëindigd indien het slachtoffer zich met de verdachte verzoent. In deze volgorde worden gevallen van schending van auteursrecht of uitvindingsrechten, evenals verkrachting zonder verzwarende omstandigheden beschouwd. In dit geval wordt het openbaar ministerie in de rechtbank vertegenwoordigd door de officier van justitie in de persoon van de officier van justitie - een ambtenaar van het parket. Onder bepaalde omstandigheden heeft de openbare aanklager het recht om een dergelijke zaak in te leiden zonder een verklaring van het slachtoffer. Dit gebeurt als het slachtoffer zijn belangen niet kan verdedigen vanwege een hulpeloze staat of afhankelijkheid van de verdachte.
De overheersende vorm van beschuldiging in de moderne jurisprudentie is openbare beschuldiging. De zaak wordt aanhangig gemaakt door overheidsinstanties of personen met de juiste bevoegdheden volgens de wet, en de toestemming van het slachtoffer is niet vereist om een zaak in te leiden. Net als bij de privaat-openbare vervolging kan de zaak niet op verzoek van het slachtoffer worden beëindigd. In de rechtszaal ondersteunt het OM de officier van justitie als officier van justitie.
De openbare aanklager heeft als vertegenwoordiger van het openbaar ministerie een aantal bevoegdheden in gerechtelijke procedures. Hij heeft het recht om met een vordering naar de rechter te stappen. In tegenstelling tot andere personen die vorderingen indienen, draagt hij niet tegelijkertijd de proceskosten, en kan hem niet worden geweigerd de vordering te aanvaarden.
Tijdens het proces legt de officier van justitie, vertegenwoordigd door de officier van justitie, de tenlastelegging op aan de verdachte, die in de tenlastelegging is uiteengezet, doet een voorstel om een of ander artikel van het Wetboek van Strafrecht toe te passen en een straf op te leggen, doet verzoekschriften, neemt deel aan de studie van bewijs en spreekt met een beschuldigende toespraak. Indien de officier van justitie de uitspraak van de rechtbank ongegrond acht, heeft hij het recht daartegen in cassatie te gaan.
