De aanwezigheid van een bepaald niveau van werkloosheid in een samenleving is normaal, aangezien sommige van haar leden op dit moment op zoek zijn naar een nieuwe plek. Er moet echter rekening worden gehouden met het feit dat er verschillende soorten werkloosheid zijn die een gunstige of negatieve impact kunnen hebben op de samenleving als geheel.
Werkloosheid en de belangrijkste soorten ervan
Werkloosheid in de samenleving is een bepaalde toestand van de arbeidsmarkt, waarin een bepaald aantal van de economisch actieve bevolking, dat wil zeggen mensen die door hun kenmerken in staat en bereid zijn om te werken, geen betaald soort activiteit kunnen vinden. Tegelijkertijd verschillen deze mensen, ondanks de aanwezigheid van de opgesomde algemene kenmerken, onderling in de aard van de werkloosheid.
Zo onderscheiden specialisten op het gebied van arbeidsmarktonderzoek doorgaans drie hoofdtypen werkloosheid. De eerste is de structurele werkloosheid, waarvan de aanwezigheid verband houdt met de herstructurering van de economie, wat kan leiden tot een vermindering van de vraag naar specialisten in bepaalde bedrijfstakken. Het tweede type werkloosheid is cyclisch: het is een gevolg van de algemene recessie in de economie, die een gevolg is van de negatieve fase van de conjunctuurcyclus. In een dergelijke situatie neemt de vraag naar specialisten in alle sectoren af. Ten slotte is de derde belangrijkste vorm van werkloosheid de frictiewerkloosheid, die ontstaat in een situatie waarin een deel van de werknemers op de arbeidsmarkt op zoek is naar een nieuwe baan. Bovendien wijzen sommige experts op andere soorten werkloosheid, zoals seizoens- en institutionele werkloosheid.
Wrijvingswerkloosheid
Wrijvingswerkloosheid is een van de meest positieve vormen van werkloosheid voor de samenleving, aangezien het een gevolg is van de wens van gekwalificeerde werknemers om een nieuwe bestemming voor zichzelf te vinden. In feite is dit een normaal marktfenomeen en vormt het geen bedreiging voor werkgevers of werknemers.
In het algemeen kunnen onder de componenten van frictiewerkloosheid verschillende hoofdcomponenten worden onderscheiden. De eerste daarvan is de zogenaamde verticale component, die wordt gevormd door werknemers die op zoek zijn naar werk met hogere kwalificatie-eisen, hogere lonen of een hogere functie. In dit geval hebben we het dus over het verbeteren van hun positie op de arbeidsmarkt.
De tweede component van frictiewerkloosheid is de horizontale component, waarbinnen de werknemer zijn vorige baan verandert naar een andere met behoud van ongeveer hetzelfde niveau van lonen, competenties en functies. De redenen voor een dergelijke beslissing kunnen verschillend zijn, bijvoorbeeld verhuizen naar een andere stad, ontslag uit een vorige baan of andere.
Ten slotte is de derde component van dit type werkloosheid mensen die voor het eerst in hun leven op zoek zijn naar werk, dat wil zeggen jonge professionals of werknemers die na een lange pauze op de arbeidsmarkt komen, bijvoorbeeld vrouwen na zwangerschapsverlof. Deze categorie werknemers vervangt degenen die daarentegen de arbeidsmarkt verlaten vanwege een bevalling, pensionering of andere redenen.
