De tijd die een werkende vrouw met zwangerschapsverlof doorbrengt tot het kind de leeftijd van drie jaar bereikt, wordt onder bijzondere voorwaarden meegerekend in de anciënniteit. Ondanks deze sociale garantie hebben veel moeders de behoefte om eerder naar hun werk te gaan dan gepland. Je kunt dit op elk moment doen - je eigen verlangen is voldoende. Maar het antwoord op de vraag hoe de ontvangen compensatiebetalingen tijdens deze periode kunnen worden behouden, vereist verduidelijking.
In de gebruikelijke zin verwijst het woord "decreet" naar de volledige periode van vrijlating van een vrouw van het werk in verband met zwangerschap, bevalling en de uitvoering van pleegzorg voor een pasgeborene. "Zomertijd" begint op de dag dat u met zwangerschapsverlof gaat, zoals bepaald in artikel 255 van de arbeidswet van de Russische Federatie. Dan is op grond van art. 256 van de arbeidswet van de Russische Federatie volgt op een verlof om voor een pasgeborene te zorgen. De vrouw moet de dag nadat het kind 3 jaar wordt, weer gaan werken.
Maar vaak zijn er situaties waarin de moeder eerder naar haar werk moet dan gepland. Dit kan te wijten zijn aan financiële moeilijkheden in het gezin, de wens om de huishoudelijke belasting te verminderen, de angst om professionele vaardigheden en kwalificaties te verliezen, evenals andere even dwingende redenen. De vraag rijst hoe en wanneer dat kan.
De zomertijd is verdeeld in twee perioden: zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ze variëren, zowel wat betreft de documentatie als de aard van de betalingen die door de organisatie worden gedaan ten gunste van de werknemer. Daarom moet een vrouw deze vakanties op verschillende manieren in- en uitschakelen.
Voor de prenatale en postnatale periode (in de meeste gevallen 140 kalenderdagen) wordt een vrouw ontslagen op basis van een verklaring van arbeidsongeschiktheid. Gedurende deze tijd ontvangt ze een vergoeding, die eenmalig en volledig wordt betaald op vertoon van een medisch document aan de organisatie.
In de enge zin van het woord "decreet" wordt het verblijf van een vrouw "met ziekteverlof" genoemd. Het is duidelijk dat ze in deze periode onder geen enkele omstandigheid eerder dan gepland naar haar werk kan gaan. Voor de periode van zwangerschapsverlof wordt een vrouw erkend als tijdelijk arbeidsongeschikt en haar zwangerschapsuitkeringen worden betaald ten laste van de sociale verzekeringsfondsen.
Zodra het zwangerschapsverlof eindigt, heeft de vrouw de mogelijkheid om weer aan het werk te gaan. Want verdere afwezigheid van de werkplek moet geformaliseerd worden door het schrijven van een aanvraag voor verlof voor de zorg voor een pasgeborene.
Er zijn maar weinig moderne moeders die het risico lopen een kind van 2 maanden zonder hun bescherming achter te laten en gebruik willen maken van het recht om te blijven werken, aangezien ze nog maar net postnataal verlof hebben gehad. Meestal vragen vrouwen bij de organisatie een aanvraag voor ouderschapsverlof aan tot het kind de leeftijd van 3 jaar heeft bereikt. Tegelijkertijd behoudt de werknemer het recht om deze vakantie op elk moment te onderbreken en eerder aan het werk te gaan. De enige vereiste is dat u uw werkgever vooraf op de hoogte stelt van dit voornemen. Een uitzendkracht kan immers in een kraamverband werken en de baas moet ervoor zorgen dat er orde is in het werkboek van de plaatsvervanger.
De totale periode van drie jaar zwangerschapsverlof is opgedeeld in twee delen. Totdat het kind de leeftijd van anderhalf jaar bereikt. Voor een tijdje totdat het kind drie jaar oud is. Deze gradatie komt doordat deze perioden anders worden gefinancierd. De moeder zorgt voor een kind tot 1,5 jaar en ontvangt elke maand een toelage van 40% van het gemiddelde maandloon. De bron van dergelijke betalingen zijn de sociale verzekeringsfondsen van de staat. Daarnaast heeft ze recht op een vergoeding van 50 roebel per maand. Vanwege de magerheid is de vergoeding eerder symbolisch, maar de werknemer moet ook over dit bedrag beschikken, dat de werkgever wettelijk verplicht is te betalen. Als de moeder het ouderschapsverlof onderbrak tijdens de periode dat het kind nog geen 1,5 jaar oud was, stopt haar overheidsfinanciering vanaf de dag dat ze ging werken. Ook verliest ze het recht op een vergoeding van de werkgever. Wanneer ze dus weer volledig haar arbeidsfuncties gaat uitoefenen, wordt haar enige bron van inkomsten haar loon. Het resterende ongebruikte deel van de vakantie (en het ontvangen van een maandelijkse betaling) kan worden verkregen door haar vader of iemand van haar familieleden, maar tegelijkertijd moet hij stoppen met werken. … Het is onwaarschijnlijk dat een dergelijke krachtenbundeling de financiële situatie in het gezin zal helpen verbeteren.
Er zijn volledig legale manieren voor een moeder om te gaan werken, met behoud van sociale uitkeringen:
- Ga parttime werken op je werkplek.
- Werk op afstand voor uw werkgever, terwijl u thuis werkt.
- Ga niet terug naar je officiële taken, voorzien in een arbeidsovereenkomst, maar sluit een GPC-overeenkomst voor het verrichten van werk of het verlenen van diensten.
- Werk op afstand (freelance).
Elk van deze opties heeft voor- en nadelen.
De wet verplicht de werkgever om te voldoen aan de wens van een vrouw om te werken, terwijl ze haar arbeidsfuncties niet volledig vervult. Om haar recht op kinderopvangtoeslag te behouden, moet tegelijkertijd de sociale norm in acht worden genomen dat de moeder het grootste deel van haar tijd moet besteden aan de zorg voor het kind, en niet aan werken. Het gaat er dus om hoe deeltijdwerk eruit zal zien.
Ten eerste moeten werkuren niet in dagen, maar in uren worden uitgedrukt. Ten tweede is het noodzakelijk om de duur van het dagelijkse werk te berekenen, rekening houdend met het feit dat van de tijd van actieve waakzaamheid van een persoon (14 uur per dag), de moeder het grootste deel van de tijd aan het kind moet besteden. Als de standaardnorm van volledige arbeidstijd (8 uur voor een 5-daagse werkweek) wordt toegepast, kan worden berekend dat het deeltijdwerk van een vrouw minder dan 6 uur en 30 minuten zou moeten zijn, dat wil zeggen dagelijks werk van een uur of een half uur minder dan een onvolledig schema kan niet in aanmerking worden genomen. En het verkorten van de werkdag met minuten wordt over het algemeen niet gezien als een maatregel om de zorg voor een kind voort te zetten, evenals een 4-daags 8-uurrooster. Vanuit het oogpunt van behoud van vakantierechten, zijn de meest geprefereerde opties voor een onvolledig schema (met een 40-urige 5-daagse werkweek): dagelijks werk van 5 uur; 3 dagen per week 8 uur werken. In de regionale socialeverzekeringsorganen (die toezicht houden op de betaling van uitkeringen uit de staatsbegroting) wordt het werk van vrouwen die het decreet hebben verlaten voordat het kind anderhalf jaar oud is, bevooroordeeld behandeld. Bij het bepalen of zij in aanmerking komen voor verdere uitkeringen, hanteren zij het volgende criterium: moederschapsuitkeringen worden behouden als het loonverlies door arbeidstijdverkorting het bedrag van de ontvangen overheidstoelage overschrijdt.
Het verrichten van arbeid of het verlenen van diensten op grond van een civielrechtelijke overeenkomst is niet wettelijk verboden en is een veel voorkomende manier van bijverdienen met zwangerschapsverlof. Een vrouw is vrij om haar tijd zelf in te plannen, zodat het werk niet ten koste gaat van de communicatie met het kind. Daarom blijft ze moederschapsuitkeringen ontvangen. Dergelijke activiteiten kunnen zowel op de hoofdwerkplaats als in een andere organisatie worden uitgevoerd. Maar bij een dergelijke samenwerking is het noodzakelijk om rekening te houden met het volgende. De plaats van het werk van de aannemer moet in het contract worden vermeld. Als dit thuiswerk is, is alles correct geformaliseerd. En als het nodig is om op de locatie van de klant te werken, dan gelden de eisen voor inschrijving van een deeltijdrooster. En een met uw werkgever gesloten GPC-overeenkomst mag in geen geval een arbeidsovereenkomst vervangen.
Het meest voordelig voor moeders wat betreft het behoud van de zwangerschapsuitkering is werken op afstand, aangezien dit geen invloed heeft op de hoeveelheid tijd die met het kind wordt doorgebracht. Gelukkig voor die vrouwen wiens werkgever hen de kans geeft om te werken zonder het huis te verlaten. En voor kraamvrouwen die op zoek zijn naar een bijbaan, is het probleem hoe ze uit een groot aantal aanbiedingen op de freelance arbeidsmarkt het meest acceptabele aanbod kunnen kiezen.
Er is immers maar één “baas” voor de moeder, en daar “moet rekening mee worden gehouden”.
