Het conceptuele apparaat van de moderne rechtswetenschap is sterk ontwikkeld. Ten behoeve van de indeling van strafbare feiten in het burgerlijk, strafrecht en bestuursrecht zijn hele categorieën van begrippen met een eigen karakter van handelingen ingevoerd, die het mogelijk maken om bijvoorbeeld een misdrijf van een administratief delict te onderscheiden.
Een misdrijf wordt gedefinieerd als een handeling (doen en/of nalaten) die een gevaar vormt voor het openbare leven, hetgeen verboden is volgens het wetboek van strafrecht. De Code schrijft niet alleen alle straffen voor voor misdrijven gepleegd door individuen of een groep personen, maar ook duidelijke classificatiesignalen van een handeling, evenals verzachtende en verzwarende omstandigheden die het mogelijk maken het straffensysteem variabel toe te passen. Een belangrijk verschil tussen een misdrijf en een niet-criminele handeling is de aanwezigheid van iemands schuld. Schuld is de subjectieve houding van een persoon ten opzichte van de perfecte of bedachte, bewustzijn en morele beoordeling van zijn eigen acties. Het concept van schuld is een van de meest complexe in de criminologie, maar juist dit is de sleutel onder andere tekenen van een misdrijf.
Tegenwoordig zijn alle acties van criminele aard onderverdeeld in verschillende categorieën. Hun indeling in typen gebeurt op basis van de ernst van de schade die een persoon of samenleving wordt toegebracht.
Overtreding van de wet
Misdrijven zijn tegen de wet. Politieagenten hebben te maken met strafbare feiten van verschillende ernst. Het gaat onder meer om handelingen van criminele aard:
- tegen de persoon zonder schade aan de gezondheid, worden dergelijke handelingen van kleine zwaartekracht ook genoemd, - gemiddelde ernst, - graf, - vooral ernstig.
In de westerse classificatie worden misdaden gedefinieerd als opzettelijk, met voorbedachten rade en onopzettelijk.
Classificatie en straf
Kleine overtredingen worden bestraft met een voorwaardelijke straf, dwangarbeid of een gevangenisstraf van maximaal 2 jaar. Meestal hebben we het over handelingen gepleegd door nalatigheid. Misdrijven van gemiddelde ernst zijn opzettelijk en worden bestraft met een maximum van 5 jaar gevangenisstraf, hoewel een voorwaardelijke straf ook kan worden opgelegd naar het oordeel van de rechtbank.
Criminelen die straffen uitzitten voor dit soort misdaden slagen er vaak in eerder dan de afgesproken tijd vrij te komen - ze genieten het recht op voorwaardelijke vrijlating en vallen ook onder amnestie.
Geweldsmisdrijven in de moderne wereld zijn niet zeldzaam. Het zijn opzettelijke misdrijven, waarop een gevangenisstraf van maximaal tien jaar staat. Ter beoordeling van de rechtbank kan een dwangmaatregel in de vorm van vrijheidsbeperking worden uitgevoerd in een kolonie-nederzetting, een gevangenis of een speciale penitentiaire inrichting. Vooral zware misdrijven behoren tot de moeilijkste categorie, de straffen daarvoor zijn het zwaarst. Tot de hoogste maatregel, die in de Russische Federatie echter onder een moratorium staat, waardoor criminelen hoop op vrijheid krijgen.
