Een normale werkdag duurt maximaal acht uur, bij een werkweek van veertig uur. Deze arbeidsduur is vastgelegd in artikel 100 van de arbeidswet. Er zijn echter uitzonderingen waarbij de lengte van de werkdag kan toenemen of afnemen.
Werktijd
De arbeidswet geeft een duidelijke definitie van arbeidstijd en biedt verschillende mogelijkheden. Werktijd wordt precies beschouwd als het moment waarop de werknemer direct werkt, precies die handelingen verricht die hem zijn opgedragen door de arbeidsovereenkomst en taken. Deze tijd is exclusief pauzes. De arbeidsduur wordt in de meeste gevallen rechtstreeks door de werkgever bepaald en is in overeenstemming met de wet, namelijk maximaal veertig uur per week. Deze veertig arbeidsuren zijn over de week anders verdeeld, afhankelijk van de zogenaamde arbeidsduur. Een dergelijk regime komt tot stand bij een arbeidsovereenkomst of contract.
De belangrijkste gebruiksmodus is de normale werkuren. Onder haar wordt veertig uur per week verdeeld over vijf werkdagen van acht werkuren. Ook andere mogelijkheden voor de verdeling van de werkuren zijn mogelijk. Bij ploegenarbeid bijvoorbeeld worden de werkuren zo verdeeld dat het resultaat niet meer is dan het toegestane weektarief.
De wet staat zowel meer werkuren als minder werk toe, werken in een flexibele modus.
Voor bijzondere categorieën werknemers gelden arbeidstijdverkorting. Dit zijn minderjarigen, gehandicapten, mensen die in schadelijke of gevaarlijke omstandigheden werken.
Flexibel werk of flexibele werktijden - in dit geval kan het begin van het werk, het einde of de totale duur van de dienst veranderen met wederzijdse instemming van de werknemer en de werkgever. Tegelijkertijd moet de werknemer nog steeds het vastgestelde aantal werkuren per week werken.
De arbeidsduur kan niet alleen afnemen, maar ook toenemen.
Onregelmatige werkuren
Onregelmatige werkuren, volgens de Arbeidswet, behoren tot de werkuren en zijn een vorm van werk waarbij werknemers, indien nodig, kunnen worden betrokken bij werkzaamheden buiten de normale werkuren. Een dergelijke betrokkenheid kan slechts incidenteel van aard zijn en boven de norm wordt een dergelijke betrokkenheid bij het werk niet betaald, maar meestal gecompenseerd door extra verlof.
Als de arbeidsovereenkomst voor een werknemer een onregelmatige werkdag bepaalt, betekent dit niet dat de werknemer constant kan worden aangeworven om te werken. Artikel 101 van de arbeidswet spreekt alleen van tijdelijke aanwerving voor het werk, dat wil zeggen dat een dergelijke aanwerving in geen geval permanent of zelfs duidelijk periodiek mag zijn.
Voor medewerkers met onregelmatige werktijden zijn er ook interne regels van de organisatie, waarbij een specifieke tijd voor aanvang en beëindiging van het werk wordt bepaald, deze periode is voor alle medewerkers van de organisatie zonder uitzondering de normale arbeidsduur.
Ander werk uitgevoerd boven de norm
Er zijn andere manieren om werknemers langer te laten werken dan de wettelijke acht uur.
Een daarvan is 's nachts werken. Als er een productiebehoefte is, is dergelijk werk mogelijk. De totale arbeidsduur mag echter niet meer dan veertig uur per week bedragen. Dit kan worden bereikt door extra rusttijd te voorzien die gelijk is aan de duur van het werk. wanneer aan deze voorwaarde wordt voldaan, worden er geen extra uren gegenereerd.
Er moet rekening worden gehouden met het feit dat nachtwerk met een uur moet worden verminderd.
Overwerk - dit is hoe ze in het dagelijks leven werk noemen dat de normale arbeidsduur overschrijdt, dat wordt uitgevoerd naar de wil van de organisatie of de ondernemer, dat wil zeggen de werkgever.
Alle gevallen waarin het mogelijk is om dergelijke werkzaamheden aan een werknemer op te dragen, zijn duidelijk in de wet aangegeven. De werkgever kan de lijst niet zelfstandig wijzigen of aanvullen. Maar als er een schriftelijke toestemming van de werknemer is om overwerk te verrichten, is het mogelijk om het aan te gaan met een latere betaling in een groter bedrag.
