Volgens het Wetboek van Strafvordering van de Russische Federatie is de meest voorkomende vorm van beëindiging van het vooronderzoek (dat in twee vormen wordt uitgevoerd - onderzoek en onderzoek) het verzenden van het strafzaakmateriaal naar de rechtbank samen met de aanklacht van de aanklager. Daarvoor is het noodzakelijk om bepaalde procedurele handelingen te verrichten, zoals het kennismaken met het materiaal van de strafzaak.
instructies:
Stap 1
Het Wetboek van Strafvordering regelt in de betreffende artikelen letterlijk de bekendmaking van het slachtoffer, de civiele eiser en de beklaagde met de stukken van de strafzaak. Nadat het vooronderzoek als afgerond kan worden beschouwd en de hoeveelheid bewijs voldoende is voor de aanwezigheid van een solide bewijsbasis in de rechtbank, is de onderzoeker verplicht om het slachtoffer, de civiele eiser en de gedaagde uit te leggen wat hun recht is om kennis te nemen van de strafzaak. De wens om met hen kennis te maken kan worden uitgedrukt in de vorm van een mondeling of schriftelijk verzoek. In tegenstelling tot het slachtoffer heeft de civiele eiser of de gedaagde het recht om alleen kennis te nemen van die materialen die betrekking hebben op de door hen ingediende claim.
Stap 2
Als het bewijsmateriaal audio of video is, kunnen ze ook worden geraadpleegd. Indien het slachtoffer of de burgerlijke eiser dit nodig acht, kunnen zij een verzoek tot aanvullend onderzoek indienen. Maar alleen de onderzoeker neemt een beslissing over de noodzaak om het tijdsbestek voor het onderzoek te verlengen. Als een dergelijk verzoek nog steeds niet verstoken is van gezond verstand, willigt de onderzoeker het in. De weigering geschiedt in de vorm van een besluit, dat aan de aanvrager wordt overhandigd.
Stap 3
De procedure om de verdachte vertrouwd te maken met de feiten van de strafzaak is iets anders. Na afloop van het onderzoek heeft de persoon die wordt beschuldigd van het plegen van een misdrijf het recht persoonlijk kennis te nemen van alle processtukken. Hij kan het persoonlijk doen, of hij kan een advocaat om hulp vragen. Hij doet dit alleen als hij de hulp van een advocaat weigert. Indien de verdachte zonder een specifieke advocaat als verdedigingsadvocaat geen kennis wil nemen van de stukken, is de rechercheur verplicht de vrijlating en verschijning van deze advocaat af te wachten. De maximale wachttijd mag niet langer zijn dan vijf dagen.
