De definitie van werktijd wordt gegeven in de tekst van de arbeidswet van de Russische Federatie. De gespecificeerde normatieve wet definieert ook de kenmerken van de wettelijke regeling van de arbeidsduur, de procedure voor het verdelen van de arbeidstijd in een bepaalde periode door de werkgever.
instructies:
Stap 1
In overeenstemming met de huidige arbeidswetgeving wordt een werknemer beschouwd als de tijd gedurende welke een werknemer van de organisatie zijn taken moet uitvoeren in overeenstemming met de voorwaarden van de gesloten arbeidsovereenkomst, het interne arbeidsreglement dat in het bedrijf is aangenomen. Daarnaast omvat de arbeidstijd een aantal andere perioden waarin de werknemer niet daadwerkelijk werkzaamheden verricht.
Stap 2
Sommige intervallen waarin geen werk wordt verricht, worden gelijkgesteld aan werktijd, maar door hun functionele doel en gebruikskenmerken kunnen ze op de beschreven manier worden geïnterpreteerd. Deze perioden omvatten bijvoorbeeld borstvoedingspauzes tijdens de werkuren; pauzes voor maaltijden op de werkplek (deze tussenpozen moeten niet worden verward met regelmatige lunchpauzes, die niet meetellen als werktijd); rust tussen ploegen voor werknemers in ploegendienst en enkele anderen.
Stap 3
Vaststelling van specifieke perioden die betrekking hebben op werkuren is een essentieel onderdeel van arbeidsverhoudingen, aangezien het tijdens deze tussenpozen is dat de werknemer en de werkgever hun taken uitvoeren, kan de werknemer op dit moment verantwoordelijk worden gehouden voor disciplinaire overtredingen. De overige perioden worden beschouwd als de persoonlijke tijd van de werknemer, gedurende welke de instructies van de werkgever niet op hem van toepassing zijn.
Stap 4
De normale duur van de aangewezen arbeidstijd is wettelijk bepaald en mag niet meer bedragen dan veertig uur per week. Afwijken van deze regel is alleen toegestaan in strikt gedefinieerde gevallen (bijvoorbeeld voor werknemers met onregelmatige werktijden, bij overwerk).
Stap 5
Er zijn drie soorten werkuren, die elk van toepassing zijn op bepaalde categorieën werknemers: normale werkuren, deeltijdse werkuren en verminderde werkuren. Zo zijn bedrijven verplicht om voor bepaalde categorieën werknemers (minderjarigen, gehandicapten en anderen) een kortere tijd voor het uitvoeren van arbeidstaken vast te stellen. Soms stapt een werknemer door bepaalde omstandigheden over van de ene werktijd naar de andere (een vrouw krijgt bijvoorbeeld parttime werkuren vanwege zwangerschap).
