Het leven staat niet stil: mensen ontmoeten elkaar, trouwen, krijgen kinderen en gaan ineens uit elkaar. Een nieuwe verschijnt op de fragmenten van een vernietigd gezin, en het moeilijkste hierin is de relatie tussen leden van het nieuwe en het voormalige gezin.
Als het gezin een nieuwe vader heeft
Een situatie die al gemeengoed is geworden: na een scheiding, luidruchtig of niet, na het breken van de afwas of zonder, komt het leven stilaan op een rustiger kanaal en verschijnt er een man aan de horizon voor een vrouw die moe is van eerdere problemen. Natuurlijk is hij veel beter dan de vorige, natuurlijk zal hij altijd en overal een heer blijven, het is natuurlijk dat hij zal zijn, en wat er is, houdt al van haar kinderen uit zijn vorige huwelijk.
Soms gebeurt het, soms niet. Maar hier komt een ander aspect naar voren. De houding van kinderen tegenover hun stiefvader. Het is niet ongewoon dat kinderen hun stiefvader volledig weigeren en voortdurend verwijzen naar het feit dat hun biologische vader onvergelijkelijk beter is. Het maakt niet uit wat de feiten anders zeggen, noch suggesties, noch van hart tot hart praten zullen hier helpen, gewoon een keer weigeren, kinderen worden met grote moeite weer opgebouwd. Hun vertrouwen en goede houding is buitengewoon moeilijk te winnen.
Het lijkt erop dat alles in zo'n situatie in handen is van de moeder en stiefvader, maar men mag een factor als jaloezie niet vergeten. Natuurlijk houden kinderen van hun moeder. En het is niet verwonderlijk dat ze haar liefde met niemand anders willen delen. Deze factor kan wel eens de bepalende factor worden, en dan zal het kind, omdat het het niet kan uitleggen, beweren dat het beter was met papa. Het maakt helemaal niet uit dat er constante schandalen in de familie waren, en de oorlog stopte geen minuut. Het belangrijkste is dat mijn moeder met een kind was.
Het is op de een of andere manier niet gebruikelijk om over de rechten van een stiefvader te praten. In ons land en over de rechten van de vader denken ze echter niet vaak na, hoewel de situaties in het leven anders zijn, en het is niet altijd de vader die schuldig is aan het uiteenvallen van het gezin. Heel vaak gebeurt het tegenovergestelde, alleen de bestaande onuitgesproken regel van kinderen wordt bijna altijd aan de moeder overgelaten.
In plaats van een vader
Stiefvader is geen juridisch begrip. Om deze reden heeft hij geen rechten over de kinderen van zijn vrouw. Zelfs als hij een geweldige relatie heeft met kinderen, heeft hij niet het recht om ze zelfs maar te berispen voor slechte schoolresultaten.
De enige manier om de situatie te verhelpen is adoptie. In dit geval verwerft de stiefvader dezelfde rechten als de biologische vader. Al zijn er onderweg genoeg obstakels. Dus de biologische vader mag, als hem geen ouderlijke rechten worden ontzegd, eenvoudigweg geen toestemming geven voor adoptie.
In ieder geval is een volwassen man verplicht, al naar gelang zijn status, om te proberen een houding in het gezin op te bouwen op een zodanige manier dat kinderen zich niet beroofd voelen van de genegenheid en aandacht van hun vader. Als kinderen uiteindelijk beseffen dat deze specifieke persoon zoveel voor hen heeft gedaan, en ten slotte, ze liefhebben met heel hun hart, dan zullen geen wettelijke rechten eenvoudigweg irrelevant zijn.
