De incasso door de schuldeiser bij de oprichter zorgt voor veel moeilijkheden. Het grootste probleem is de vaststelling van juridisch relevante feiten en de selectie van bewijsmateriaal om subsidiaire aansprakelijkheid op te leggen aan het lid van de rechtspersoon of bestuurder.
instructies:
Stap 1
Volgens het derde lid van artikel 56 van het Burgerlijk Wetboek van de Russische Federatie is een deelnemer of oprichter van een bedrijf niet aansprakelijk voor de verplichtingen van deze rechtspersoon (LE) met zijn eigendom. Maar als het faillissement (insolventie) van een rechtspersoon is veroorzaakt door een persoon die zijn handelen kan bepalen, en dat kan een deelnemer, oprichter, eigenaar van het onroerend goed van de onderneming zijn, dan is het onroerend goed niet voldoende om verplichtingen af te lossen, zoals een persoon kan wel aansprakelijk zijn voor de verplichtingen van de organisatie …
Stap 2
De voorwaarden om de oprichter subsidiair aansprakelijk te stellen voor de verplichtingen van de rechtspersoon zijn als volgt:
1. Hij moet het recht hebben het handelen van de rechtspersoon te bepalen of voor hem bindende instructies te geven.
2. Hij moet handelingen verrichten waaruit blijkt dat hij in staat is de activiteiten van de samenleving te beïnvloeden.
3. De relatie tussen het gebruik door de grondlegger van zijn rechten en de insolventie (faillissement) van de rechtspersoon moet worden aangetoond.
4. Het eigendom van de rechtspersoon is niet voldoende om schuldeisers af te betalen.
Stap 3
De enige mogelijkheid om de schuld van de oprichter te innen, is naar de rechter te stappen. Bij de toepassing van de norm van subsidiaire aansprakelijkheid is het grootste probleem het bewijs van de schuld van de oprichter bij het faillissement van de onderneming. Meestal weigert de rechtbank de vordering van de schuldeiser te voldoen wegens gebrek aan bewijs van schuld.
Stap 4
Het bewijs van de schuld van de oprichter in faillissement kan de conclusie zijn van de Federale Dienst van Rusland voor Financieel Herstel en Faillissement (FSFR van Rusland). Dit advies moet de bevestiging bevatten dat er in de faillissementszaak van de onderneming sprake is van een opzettelijk faillissement. Maar ook niet elke rechtbank zal met dit document rekening houden.
Stap 5
Volgens artikel 196 van het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie is opzettelijk faillissement een strafbaar feit. En alleen als in het kader van de strafzaak is bewezen dat de onderneming opzettelijk failliet is gegaan, kan de schuldig bevonden oprichter subsidiair aansprakelijk worden gesteld.
