Een kwitantie is de handigste manier om je te verzekeren tegen wanbetaling, zeker als het om relatief kleine bedragen gaat. Een kwitantie is een document dat het bestaan van een lening bevestigt, rechtstreeks opgesteld door de debiteur. Een ontvangstbewijs als document wordt door het Burgerlijk Wetboek geaccepteerd, maar nergens zijn de normen en regels voor het afgeven van een ontvangstbewijs wettelijk vastgelegd.
instructies:
Stap 1
Om het risico dat de debiteur weigert een kwitantie op te maken, te minimaliseren, is het op grond van de juridische praktijk noodzakelijk om rekening te houden met een aantal belangrijke punten. Het zorgvuldig opmaken van de bon is een garantie dat u uw geld terug kunt krijgen.
Stap 2
De tekst van het ontvangstbewijs moet door de debiteur zelf zijn geschreven en moet met de hand zijn geschreven. Hoe groter de hoeveelheid handgeschreven tekst in het document, hoe kleiner de kans dat de authenticiteit van het handschrift van de auteur wordt betwist.
Vermeld in het ontvangstbewijs de paspoortgegevens van beide partijen bij de leenovereenkomst, dus zowel de debiteur als de geldschieter. Door identificatiegegevens in de tekst van het document in te voeren, wordt de weigering om de schuld te betalen, gemotiveerd door het feit dat het ontvangstbewijs is opgesteld door een andere persoon met dezelfde volledige naam, voorkomen.
Stap 3
Geef het verschuldigde bedrag niet alleen in cijfers, maar ook in woorden aan. Hiermee bent u verzekerd tegen geschillen over het bedrag van de schuld als sommige tekens op een handgeschreven document worden gewist.
Stap 4
Vermeld zeker de looptijd van de overeenkomst, oftewel de datum waarop de lening moet zijn terugbetaald.
Vermeld het percentage van de schuld en boetes. Er is een zogenaamde herfinancieringsrente, waarbij standaard de hoogte van de rente over de verstrekte lening wordt berekend. Als u een ander rentepercentage wilt instellen, of juist een renteloze lening wilt verstrekken, moet u dit zeker op de bon vermelden.
