De Verklaring over de Rechten van het Kind is aangenomen bij gebrek aan fundamentele internationale normen die gericht zijn op de bescherming van kinderen. De regels en vereisten voor de opvoeding van kinderen in de Verklaring zijn ongetwijfeld een model voor de opvoeding van de moderne generatie. Men kan zeggen dat elk kind individueel is in zijn ontwikkeling, maar het concept van "individualiteit" is niet gecorreleerd met het concept van "recht". Alle kinderen hebben gelijke rechten. Het is deze bepaling die bepaalt of het kind in de toekomst een waardig lid kan worden van een echt op de wet gebaseerde staat. Als de rechten van het kind worden geschonden en de acties van derden niet in overeenstemming zijn met de normen van de verklaring, dan zal niet iedereen juridisch eenvoudige vragen beantwoorden: "Wat moet u weten bij het vaststellen van het feit van schending?" en “Bij welke overheidsinstantie moet ik rechtsbescherming aanvragen?”.
instructies:
Stap 1
Bedenk dat de Verklaring alleen de fundamentele beginselen vastlegt waar de wetgever zich door moet laten leiden bij het uitvaardigen van een wetgevingshandeling. De verklaring is internationaal geldig, niet op het niveau van één staat. De bepalingen en beginselen die zijn vastgelegd in de Verklaring van de Rechten van het Kind zijn uitgebreid in het Verdrag inzake de Rechten van het Kind, dat in 1974 werd aangenomen.
Stap 2
Om te bepalen of er sprake is van schendingen van de bepalingen van de Verklaring in kwestie, dient u de tekst zorgvuldig te lezen. De Verklaring bevat tien principes die de rechten van kinderen vanaf de geboorte tot de leeftijd van achttien jaar waarborgen. Vanaf de leeftijd van 18 jaar begint volgens internationale normen de volledige rechtsbevoegdheid en in sommige landen de burgerlijke volwassenheid. Tegelijkertijd moet worden begrepen dat de in dit document voorgeschreven normen niet alleen gericht zijn op individuen, maar ook op alle organen, instellingen, afdelingen.
Stap 3
Overdrijf of probeer de tekst van de Verklaring niet op uw eigen manier te interpreteren en probeer bepaalde rechten om te zetten in uw eigen situatie. Alle grondslagen van de stellingen die in de Verklaring die we overwegen worden genoemd, zijn uitgewerkt in een tekst die begrijpelijk is voor iemand die geen juridische opleiding heeft genoten. Alle bepalingen van de Verklaring zijn duidelijk. Bovendien wordt elke regel of elk recht in ruime zin omschreven. Zo omvat de definitie van het begrip behandeling die de waardigheid van kinderen aantast, talrijke acties die niet alleen gericht zijn op vernedering van de eer, maar ook op het belemmeren van de verwezenlijking van fundamentele rechten.
Stap 4
Het document definieert duidelijk dat de belangrijkste verantwoordelijkheden voor de opvoeding en verzorging van kinderen worden toegewezen aan hun ouders of een andere, zoals wettelijk voorzien, lijst van vertegenwoordigers. Dit kunnen curatoren of voogden zijn. De belangen van wezen worden behartigd door de directeuren van gespecialiseerde instellingen. Bijvoorbeeld de directeur van een weeshuis of een kinderinternaat.
Stap 5
Bij het ontbreken van de noodzakelijke definitie en formulering van het geschonden recht in de Verklaring, bedenk dan dat het document een aanbevelend, maar fundamenteel karakter heeft bij het aannemen van normen met betrekking tot de kindertijd voor de VN-lidstaten. Het kan een afzonderlijk uitgegeven of een reeks gedocumenteerde handelingen zijn. Elk land legt onafhankelijk in zijn normstellende handelingen bindende rechten voor de uitvoering vast, evenals manieren om deze te beschermen. Het recht van elk kind op onderwijs en de mogelijkheid om het gratis te ontvangen, zoals bepaald in de verklaring, wordt bijvoorbeeld rechtstreeks geïmplementeerd in de Russische Federatie door de toepassing van een federale wet nr. 273-FZ "On Education". En tegelijkertijd is het recht op onderwijs in de Russische Federatie grondwettelijk verankerd.
